Turcia (Turcice Türkiye), rite Res publica Turcica (Turcice Türkiye Cumhuriyeti), est res publica Eurasiana in Asia Occidentali, praecipue in paeninsula Anatoliana et in Thracia Orientali in Europa Austrorientali sita. Finitur ab octo civitatibus: Bulgaria ad boreoccidentem; Graecia ad occidentem; Georgia ad boreorientem; Armenia, Atropatene (in exclavo Nakhchivan), et Irania ad orientem; atque Iraquia et Syria ad austrorientem. Mare Mediterraneum et Cyprus ad meridiem, mare Aegaeum ad occidentem, Pontus Euxinus ad septentriones patent. Propontis, Bosporus, et Hellespontus (quae una sunt Freta Turcica) finem inter Thraciam Orientalem et Anatoliam signant atque Europam et Asiam separant.[1] Caput est Ancyra.

Wikidata Turcia
Res apud Vicidata repertae:
Turcia: insigne
Turcia: insigne
Turcia: vexillum
Turcia: vexillum
Terra continens: Asia, Europa
Territoria finitima: Graecia, Bulgaria, Syria, Iraca, Armenia, Irania, Georgia, Atropatene, Foedus Arabicum, Unio Europaea
Locus: 39°0′0″N 36°0′0″E
Caput: Ancyra

Gestio

non foederalis, Respublica praesidentialis
Princeps: Recep Tayyip Erdoğan
Praefectus: Recep Tayyip Erdoğan
Consilium: Grand National Assembly of Turkey
Situs interretialis

Populus

Numerus: 85 372 377
Sermo publicus: lingua turcica
Zona horaria: UTC+3, Europe/Istanbul, Asia/Istanbul
Moneta: Turkish lira

Commemoratio

Paean: İstiklâl Marşı

Sigla

ISO TR, TUR, 792; IOC TUR
Dominium interretiale: .tr
Praefixum telephonicum: +90, +36
Siglum autoraedarum: TR

Historia recensere

 
Pars murorum legendariorum Troiae (VII), locus Belli Troiani (circa 1200 a.C.n.) agnitus.

Res publica Turcia Imperio Ottomanico in partibus territorii eius mediis successit.

  Si plus cognoscere vis, vide etiam Imperium Ottomanicum.

Turcia, quae civitas sui iuris est, tertio die ante Kalendas Novembres anno 1923 a Mustapha Cemale Ataturco condita est. Cum Imperium Ottomanicum paene perisset et in Primo Bello Orbis Terrarum succumbisset, a victoribus occupata est. A quibus dum imperator (Turcice sultan) Mahometus VI, Vahdettin appellatus, adhibitus est, ne imperium se restitueret, Mustafa Kemala Pascha multis cum universis amicis civitatem servare temptavit, qua re rebellionem in Graecos Anatoliam in occidente occupantes a victoribus adiutos inferret. Bello gesto, imperium restituere noluit, sed Turcas in rempublicam convertere. Itaque ecclesiam a republica separari, abecedarium Latinum pro Arabico adhiberi iussit, multa effecit, ut respublica Turcica occidenti appropinquaret.

 
Terrae Ottomannicae inter 1481 et 1683 captae.
 
Meschita Selimiye Edirne in urbe est una ex inclitissimis legata architecturae Imperii Ottomannici.
 
Roosevelt, Inönü, et Churchill in Conloquio Cairi Secundo, 4–6 Decembri 1943 habitum.
 
Grand National Assembly of Turkey in Ancyrae per orationem Baraci Obama, Praesidis Civitatum Foederatarum, die 6 Aprilis 2009.
 
Districtus Turciae.
 
Topographica Turciae tabula.
 
Despectus in Constantinopolem et Bosporum
 
Despectus in Montem Ararat, ex Igdir Turciae.
 
Meschita Sultani Achmetis (Meschita Caerulea) Constantinopole.
 
Orhan Pamuk, unus ex notissimis scriptoribus mythistoriarum, Praemium Nobelianum Litterarum anno 2006 accepit.
 
Sertab Erener et Demir Demirkan.

Ataturco mortuo, Ismet Inönü reipublicae praefuit. Anno 1960 et 1980 summi exercitus viri novas res studuerunt feceruntque, quam ob rem respublica restituenda ab integro esset. Die 23 Iulii 1973, cum Bülent Ecevit reipublicae praestitit, copiae Turcicae Cyprum septentriones oppresserunt, ut palam dixerunt, ut Turcis succurrerint in Cypro, ubi adhuc sunt. Ibi respublica Turca Cypri septentrionalis condita est, quae a reliquibus terris orbis terrarum non agnoscitur, sed a Turcia tantum.

Hoc tempore in Unionem Europaeam accipi cupit, sed scelera humanitatis committere crimini datum est Turciae.

Incolae recensere

Turcarum circa 43385 milia in Turcia habitant, id est 49,5% populationis totius. Carduchi, quorum 35331 milia (40%) Turciae habitant, magna vel maior pars populationis in regionibus austroorientalibus sunt, quae Curdistania Turcica nominantur. Compositus harum gentium id effecit ut saepe confligatur, praecipue inter Turcas et Carduchos. Ceterae gentes Turciae sunt Circassi (circa 3000 milia), Arabi (circa 1770 milia), Georgiani, Lazi, Armeni ceterique.

Magna Turcarum pars est Mohamedana. Plurimi autem Georgiani Graecique sunt Christiani orthodoxi..

Geographia recensere

Regiones recensere

  Conferatur pagina principalis Regiones geographicae Turciae.

Anno 1941 Ancyrae conventus geographicus primus septem regiones (Turcice: Bölge) Turciae cum viginti uno omnino sectionibus (Turcice: Bölüm), aspectu geographico constituit[2]. Hae regiones sunt:

Urbes recensere

Flumina recensere

Lacus recensere

Montes recensere

Divisio Reipublicae Turcicae administrativa recensere

Dividitur Respublica Turcica in provinciam octoginta unam.


Notae recensere

  1. National Geographic Atlas of the World (7th ed.). Washington, D.C.: National Geographic. 1999. ISBN 0-7922-7528-4  "Europe" (pp. 68–69); "Asia" (pp. 90–91): "A commonly accepted division between Asia and Europe . . . is formed by the Ural Mountains, Ural River, Caspian Sea, Caucasus Mountains, and the Black Sea with its outlets, the Bosporus and Dardanelles."
  2. https://web.archive.org/web/20120131123340/http://egitek.meb.gov.tr/aok/Aok_Kitaplar/AolKitaplar/Cografya_7/4.pdf
  3. (Turcice) Marmara Bölgesi: Yıldız Bölümü, Ergene Bölümü, Çatalca - Kocaeli Bölümü, Güney Marmara Bölümü
  4. (Turcice) Karadeniz Bölgesi: Batı Karadeniz Bölümü, Orta Karadeniz Bölümü, Doğu Karadeniz Bölümü
  5. (Turcice) Ege Bölgesi: Ege Bölümü, İç Batı Anadolu Bölümü
  6. (Turcice) İç Anadolu Bölgesi: Konya Bölümü, Yukarı Sakarya Bölümü, Orta Kızılırmak Bölümü, Yukarı Kızılırmak Bölümü
  7. (Turcice) Doğu Anadolu Bölgesi: Yukarı Fırat Bölümü, Erzurum-Kars Bölümü, Yukarı Murat-Van Bölümü, Hakkâri Bölümü
  8. (Turcice) Akdeniz Bölgesi: Adana Bölümü, Antalya Bölümü
  9. (Turcice) Güneydoğu Anadolu Bölgesi: Orta Fırat Bölümü, Dicle Bölümü
  10. Et postea Hadrianopolis. Vide en:Mersin.

Bibliographia recensere

Historia
  • Findley, Carter Vaughn (2004). The Turks in World History. Oxford University Press, USA. ISBN 0-19-517726-6 
  • Kinross, Patrick (1977). The Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire. Morrow. ISBN 0-688-03093-9 
  • Mango, Andrew (2000). Atatürk: The Biography of the Founder of Modern Turkey. Overlook. ISBN 1-58567-011-1 
  • Mango, Cyril (2002). The Oxford History of Byzantium. Oxford University Press, USA. ISBN 0-19-814098-3 
  • Shaw, Stanford Jay; Kural Shaw, Ezel (1977). History of the Ottoman Empire and Modern Turkey. Cambridge University Press. ISBN 0-521-29163-1 
  • Wink, André (1990). Al Hind: The Making of the Indo Islamic World, Vol. 1, Early Medieval India and the Expansion of Islam, 7th–11th Centuries. Brill Academic Publishers. ISBN 90-04-09249-8 
Civilitas et consilium externum
Coniunctiones externae et militia
Geographia et clima
Oeconomia
Demographica
Cultura

Bibliographia addita recensere

  • Feroz Ahmad, Geschichte der Türkei. Magnus, Essen 2005, ISBN 3-88400-433-6.
  • Ciğdem Akkaya, Yasemin Özbek, Faruk Şen.1998. Länderbericht Türkei. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt.
  • Gazi Çağlar.2004. Die Türkei zwischen Orient und Okzident. Eine politische Analyse ihrer Geschichte und Gegenwart. Unrast, Münster/ ISBN 3-89771-016-1.
  • Bozarslan, Hamit. 2008. Turkey: Postcolonial discourse in a non-colonised state. In Historical Companion to Postcolonial Literatures: Continental Europe and its Colonies, ed. Poddar, Prem, et al. Edimburgi: Edinburgh University Press.
  • Mango, Andrew. 2004. The Turks Today. Overlook. ISBN 1-58567-615-2.
  • Cem Özdemir, Die Türkei. Politik, Religion, Kultur. Beltz & Gelberg, Weinheim 2008 ISBN 978-3-407-75343-4.
  • Pope, Hugh, et Nicole Pope. 2004. Turkey Unveiled. Overlook. ISBN 1-58567-581-4.
  • Revolinski, Kevin. 2006. The Yogurt Man Cometh: Tales of an American Teacher in Turkey. Citlembik. ISBN 9944-424-01-3.
  • Roxburgh, David J., ed. 2005. Turks: A Journey of a Thousand Years, 600–1600. Londinii: Royal Academy of Arts. ISBN 1-903973-56-2.
  • Christian Rumpf, Recht und Wirtschaft der Türkei. 2a ed. Global Local, Stuttgart 2009, ISBN 978-3-9811781-2-8.
  • Stefan Stautner, Türkei. Europa oder Orient?: Repräsentation der Türkei zwischen Europa und Orient. Rhombos, Berlin 2004, ISBN 3-937231-33-1.
  • Udo Steinbach, Die Türkei im 20. Jahrhundert. Schwieriger Partner Europas. Gustav Lübbe, Bergisch Gladbach 1996, ISBN 3-7857-0828-9.
  • Udo Steinbach, Geschichte der Türkei. C. H. Beck, München 2007, 4a ed., ISBN 3-406-44743-0.
  • Udo Steinbach, ed. 2012. Länderbericht Türkei. Bonnae: Bundeszentrale für politische Bildung. ISBN 978-3-8389-0282-1
  • Turkey: A Country Study. 1996. Federal Research Division, Library of Congress. ISBN 0-8444-0864-6.
  • Türkische Nachrichtenagentur: Türkei Almanach 2006. Ankara 2006, ISBN 975-19-3898-8.

Nexus interni

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Turciam spectant.
  Lege Τουρκία ("Turcia") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam
  Situs geographici et historici: Locus: 39°0′0″N 36°0′0″E • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Commentatio Theodisce, Francogallice, Italice apud Lexicon historicum Helveticum • Store norske Lexikon • Treccani
Turcia : politica
Ministri rerum externarum Turcici

Bekir Sami Kunduh 1920 • Ahmet Muhtar Mollaoğlu 1921 • Iosephus Kemal Tengirşenk 1921 • İsmet İnönü 1922 • Şükrü Kaya 1924 • Tevfik Rüştü Aras 1925 • Şükrü Saracoğlu 1938 • Numan Menemencioğlu 1942 • Hasan Saka 1944 • Necmettin Sadak 1947 • Mahometus Fuat Köprülü 1950 • Adnan Menderes 1956 • Fatin Rüştü Zorlu 1957 • Selim Sarper 1960 • Feridun Cemal Erkin 1962 • Hasan Esat Işık 1965 • İhsan Sabri Çağlayangil 1965 • Osman Olcay 1971 • Haluk Bayülken 1971 • Turan Güneş 1974 • Melih Esenbel 1974 • İhsan Sabri Çağlayangil 1975 • Gündüz Ökçün 1977 • İhsan Sabri Çağlayangil 1977 • Gündüz Ökçün 1978 • Hayrettin Erkmen 1979 • İlter Türkmen 1980 • Vahit Melih Halefoğlu 1983 • Mesut Yılmaz 1987 • Ali Bozer 1990 • Ahmet Kurtcebe Alptemoçin 1990 • Safa Giray 1991 • Hikmet Çetin 1991 • Mümtaz Soysal 1994 • Murat Karayalçın 1994 • Erdal İnönü 1995 • Coşkun Kırca 1995 • Deniz Baykal 1995 • Emre Gönensay 1996 • Tansu Çiller •1996 • İsmail Cem 1997 • Şükrü Sina Gürel 2002 • Yaşar Yakış 2002 • Abdullah Gül 2003 • Ali Babacan 2007 • Ahmet Davutoğlu 2009 • Mevlüt Çavuşoğlu 2014 • Feridun Sinirlioğlu 2015 • Mevlüt Çavuşoğlu 2015

Capsae cognatae: Primi ministri Turciae • Ministri ab eruditione • a munitione • a rebus externis