Psalmus 49
Psalmus 49 (enumeratione Graeca psalmus 48 dictus) libri Psalmorum verbis "Audite haec, omnes" incipit; etiam habet superscriptionem: "Magistro chori. Filiorum Core. PSALMUS" (sic in Nova Vulgata). In hoc psalmo stultitia divitiis confidendi tractatur.[1]


Ioannes Calvinus, theologiae Reformationis fautor, sic argumentum psalmi descripsit:
Quia ut plurimum contingit impios homines, vel terrenis deliciis addictos, prospere et foeliciter agere, veros autem Dei cultores vel rebus adversis premi, vel sub miseriis suis languere: ne priores nimis in sua fortuna superbiant, alii vero despondeant animos, docet Propheta, quanvis bonis omnibus pro voto affluant profani homines, quandiu a Deo alieni sunt, umbratilem foelicitatem in qua sibi placent, quae instar somni evanescit, minime expetendam esse. Bonos autem, quanvis contumeliose tractentur, vel affligantur multis malis, respici tamen a Deo, ut tandem ipsos liberet.[2]
Verba psalmiRecensere
Haec sunt verba psalmi 49 (48) ex versione vulgata Clementina:
1 In finem, filiis Core. Psalmus.
2 Audite haec, omnes gentes;
auribus percipite, omnes qui habitatis orbem:
3 quique terrigenae et filii hominum,
simul in unum dives et pauper.
4 Os meum loquetur sapientiam,
et meditatio cordis mei prudentiam.
5 Inclinabo in parabolam aurem meam;
aperiam in psalterio propositionem meam.
6 Cur timebo in die mala?
iniquitas calcanei mei circumdabit me.
7 Qui confidunt in virtute sua,
et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.
8 Frater non redimit, redimet homo:
non dabit Deo placationem suam,
9 et pretium redemptionis animae suae.
Et laborabit in aeternum;
10 et vivet adhuc in finem.
11 Non videbit interitum,
cum viderit sapientes morientes:
simul insipiens et stultus peribunt.
Et relinquent alienis divitias suas,
12 et sepulchra eorum domus illorum in aeternum;
tabernacula eorum in progenie et progenie:
vocaverunt nomina sua in terris suis.
13 Et homo, cum in honore esset, non intellexit.
Comparatus est iumentis insipientibus,
et similis factus est illis.
14 Haec via illorum scandalum ipsis;
et postea in ore suo complacebunt.
15 Sicut oves in inferno positi sunt:
mors depascet eos.
Et dominabuntur eorum iusti in matutino;
et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.
16 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi,
cum acceperit me.
17 Ne timueris cum dives factus fuerit homo,
et cum multiplicata fuerit gloria domus eius:
18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia,
neque descendet cum eo gloria eius.
19 Quia anima eius in vita ipsius benedicetur;
confitebitur tibi cum benefeceris ei.
20 Introibit usque in progenies patrum suorum;
et usque in aeternum non videbit lumen.
21 Homo, cum in honore esset, non intellexit.
Comparatus est iumentis insipientibus,
et similis factus est illis.
NotaeRecensere
- ↑ "The Folly of Trust in Riches", titulus in New Revised Standard Version apud BibleGateway.
- ↑ In librum Psalmorum, Iohannis Calvini commentarius (Oliva Roberti Stephani, 1557), argumentum Psalmi 49, p. 229.
Nexus externiRecensere
Vicimedia Communia plura habent quae ad Psalmum 49 spectant. |
- Psalmus 48 in versione Vulgata Stuttgartensi (iuxta Hebraicum)
- Psalmus 48 in Vulgata Clementina (versione Gallicana)
- Psalmus 49 in Nova Vulgata
- Psalmus 49 cum commentario Rashi (Hebraice, Anglice)