Pakistania

Pakistania (Urduice پاکستان Pākistān), rite Respublica Islamica Pakistaniae (اِسلامی جمہوریہ پاکِستان), est res publica in Asia Meridiana sita, prope terram antiquam cui nomen Graece Sindhos et nostra lingua Sindus est. Quae civitas est quinta a maxima inter orbem terrarum, paene 242 milliones civium habens, et secunda a maxima quae ad numeros Musulmanorum spectat.

Pakistania

Res apud Vicidata repertae:

Pakistania: insigne

Pakistania: vexillum

Terra continens: Asia
Territoria finitima: Afgania, India, Res publica popularis Sinarum, Irania
Locus: 30°0′0″N 71°0′0″E
Caput: Islamabada

Gestio

Res publica foederalis, Res publica parlamentaria
Princeps: Asif Ali Zardari
Praefectus: Shehbaz Sharif
Consilium: Parliament of Pakistan
Iudicium: Supreme Court of Pakistan, Supreme Court of Azad Jammu & Kashmir, Supreme Appellate Court Gilgit-Baltistan
Situs interretialis

Populus

Numerus: 223 773 700
Sermo publicus: Anglice, lingua Urdu
Zona horaria: UTC+05:00, Asia/Karachi
Moneta: Pakistani rupee

Commemoratio

Paean: Qaumi Taranah
Praeceptum: Iman, Ittihad, Nazm

Sigla

ISO PK, PAK, 586; IOC PAK
Dominium interretiale: .pk
Praefixum telephonicum: +92
Siglum autoraedarum: PK

Tabula aut despectus

Pakistania: situs

Historia

Si plus cognoscere vis, vide etiam Mohenjo-daro.

Millennio tertio a.C.n. floruit civilizatio Vallis Indi ubi Pakistania nunc stat. Usque ad saeculum vigesimum, nulla distinctio inter Pakistaniam, Indiam, aliasque civitates Asiae Meridianae obtinebat.

Pakistania est creata ex parte Indiae post 'pugnam pacalem' (ut dicitur) Mohandai Gandhi contra Britannos qui tunc Indiam regebant. Muhammad Ali Jinnah, dux Musulmanorum Indianorum (amicusque Mohandai Gandhi), aliique Musulmani putabant Musulmanos Indianos non satis securos futuros esse, ergo res publica propria, Pakistania, creata est quando Britanni regere cesserunt anno 1947. Jinnah ipsi, quia certamen civitatis pro libertate duxerat, agnomina 'Quaid-e-Azam' ('dux magnus') et 'Baba-e-Qaum' ('pater patriae') data sunt, cuius dies natails, 25 Decembris, in Pakistania colebatur.

Pakistania Indiaque quater inter se pugnaverunt: ter (annis 1947, 1965, 1999) quia ambae res publicae regionem Casmiriae regere volunt, et semel (anno 1971) quando Pakistania Orientalis (nunc Bangladesha) libera esse volebat. Et Pakistania et India arma atomica habent.

Geographia

Alexandri Magni post occupationem, Sindus de Indiam separatum erat, in culturam Hellenicam classicam inclusum. Deinde geographia et toponymia classica Graeco-Latina plerumque cognitae sunt.

Finitimi Pakistaniae sunt Irania, in parte inter australem et occidentem; Afghania, in parte australe et in parte septentrionale; Res Publica Popularis Sinarum, in parte inter occidentem et septentrionalem; et India, in parte orientale. Pars australis Pakistaniae ad Oceanum Indicum spectat.

In parte septentrionali sunt montes alti; unus, K2 nomine, est altissimum telluris cacumen praeter Montem Everestem. Montes per partem occidentalem patent. Prope australem et orientalem partem est Cholistan, regio deserta; planities in parte australi et occidentali quoque paene deserta est. Reliqua pars superficiei terram ad agriculturam aptam continet.

Clima maioris partis Pakistaniae est tropicale, cum pluviis monsoniis dictis aestate usque ad mensem Septembrem. Plures species animalium et plantarum Pakistaniam habitant.

Montes maiores

• M. Emaus (hodie Karakoram, 8611 m)
• M. Emodus (hodie Himalayas, Indice antiquo Himavat)
• M. Paropanisus (hodie Hindukush, 7890 m)
• M. Parustus (hodie Sulayman, 4761 m)
• M. Sindhus (hodie Kirthar, 3451 m)

Cacumina altissima

Despectus in Nanga Parbat.

• K2
• Nanga Parbat

Flumina maiora

• Acesines (hodie Tsehinab)
• Achesmius (hodie Chenab)
• Hydaspes (hodie Djelum)
• Indus
• Zadartes vel Hesydrus (hodie Sutlej)

Urbes antiquae

Imago saltatricis, e Mohenjo-daro (Civilizatio Vallis Indi)

• Mallorum urbs (hodie Multan)
• Mansera (hodie Shahbazar)
• Masana (hodie Gwadar)
• Morostobia (hodie Karachium)
• Opiana (hodie Alipur)
• Pactala (hodie Hyderabad)
• Peuklotis (hodie Peshawar)
• Pura (hodie Bangur)
• Rhambakia (hodie Shahbilwal)
• Taxila (hodie Sirkap)

Urbes maximae

Conferatur pagina principalis: Index urbium Pakistaniae.

Nomen Latinum	Nomen Urdu	Provincia aut territorium	Numerus incolarum (2017)
Karachium	کراچی	Sindia	14 916 456
Lahorium	لاہور	Pengabum	11 126 285
Faisalabad	فیصل آباد	Pengabum	3 204 726
Rawalpindi	راولپنڈی	Pengabum	2 098 231
Gujranwala	گوجرانوالہ	Pengabum	2 027 001
Peshawar	پشاور	Khyber Pakhtunkhwa	1 970 042
Multan	ملتان	Pengabum	1 871 843
Hyderabad	حیدرآباد	Sindia	1 734 309
Islamabada	اسلام آباد	Territorium capitale Islamabadense	1 009 832
Quetta	کوئٹہ	Baluchistania	1 001 205

Provinciae

Provincia	Caput	Numerus incolarum
Baluchistania	Quetta	12,344,408
Pengabum	Lahorium	110,126,285
Sindia	Karachium	47,886,051
Chaiber et Pathanistania (Khyber Pakhtunkhwa)	Peshawar	40,525,047
Gilgit et Baltistania	Gilgit	1,800,000
Casmiria Libera	Muzaffarabad	4,567,982
Territorium capitale Islamabadense	Islamabada	2,851,868

Bibliographia

• Ahmed, Mukhtar. 2014. Ancient Pakistan: an Archaeological History. Amazon. (Paginae selectae apud Google Books)
• Azam, Ikram. 2004. Pakistan and the Future. Islamabad: Pakistan Futuristics Foundation and Institute.
• Beaugé, Florence. 2007. Pakistan. Comprendre, exporter, vivre. Lutetiae: Mission économique d'Islamabad, Ed. Ubifrance. ISBN 978-2-279-41660-7.
• Blood, Peter R., ed. 1995 Pakistan: A Country Study. Vasingtoniae: Federal Research Division, Library of Congress. ISBN 0-8444-0834-4.
• Boivin, Michel. 1996. Le Pakistan. Lutetiae: Presses universitaires de France. ISBN 2-13-047562-0.
• Burkart, Jürgen. 2010. Pakistan: Ein Bildband. Rostock: Baltic Sea Press. ISBN 978-3-942129-41-1.
• Chaudry, Aminullah 2011. Political Administrators: The Story of the Civil Service of Pakistan. Oxonii: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-906171-6.
• Chiari, Bernhard, et Conrad Schetter, edd. 2010. Wegweiser zur Geschichte. Pakistan. Paderborn: Verlag Ferdinand Schoeningh. ISBN 978-3-506-76908-4.
• Cohen, Stephen P. 2004. The Idea of Pakistan. Vasingtoniae: Brookings Institute Press. ISBN 0-8157-1502-1.
• Garaude, Pauline. 2008. Faut-il avoir peur du Pakistan? Lutetiae: Larousse. ISBN 978-2-03-584312-8.
• Hippler, Jochen. 2007 Das gefährlichste Land der Welt? Pakistan zwischen Militärherrschaft, Extremismus und Demokratie. Coloniae: Kiepenheuer & Witsch. ISBN 3-462-04011-1.
• Jaffrelot, Christophe, ed. 2002. Le Pakistan: carrefour de tensions régionales. Bruxelles: Ed. Complexe, Bruxelles.ISBN 2-87027-921-3.
• Jettmar, Karl. 2002. Beyond the Gorges of the Indus: Archaeology before Excavation. Karachi et Novi Eboraci: Oxford University Press. ISBN 0-19-577979-7.
• Kāẓmī, Muḥammad Raz̤ā. 2012. A Concise History of Pakistan. Karachi: Oxford University Press.
• Ladurner, Ulrich. 2001 Islamabadblues. Briefe aus Pakistan. Hamburgi: Zeitverlag Gerd Bucerius. ISBN 3-9808211-0-2.
• Lieven, Anatol. 2011. Pakistan: A Hard Country. Novi Eboraci: Public Affairs. ISBN 978-1-61039-021-7.
• Malik, Iftikhar Haider. 2008. The History of Pakistan. Westport: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-34137-3.
• Mumtaz, Khawar, et Yameema Mitha. 2003. Pakistan: Tradition and Change. Oxonii: Oxfam. ISBN 0-85598-496-1.
• Nadiem, Ihsan H. 2002. Built Heritage of Pakistan: a compendium of architectural legacy, important archaeological sites, historic monuments. Lahore: Sang-e-Meel Publications. ISBN 978-969-35-1329-5
• Nordio, Mario. 2006. Sguardo a Oriente: Asia Centrale, Pakistan, Afghanistan, Turchia. Venetiae: Marsillo. ISBN 978-88-317-9092-5.
• Rosiny, Tonny. 1990 Pakistan. Drei Hochkulturen am Indus: Harappa – Gandhara – Die Moguln. (DuMont Kunst-Reiseführer). Ostfildern: DuMont Reiseverlag. ISBN 3-7701-1304-7.
• Samad, Rafi U. 2002. The Greeks in Pakistan. Karachi: Indus Publications. ISBN 978-969-529-001-9.
• Schoettli, Urs. 1991. Fünfmal Pakistan. Monaci: R. Piper. ISBN 3-492-15139-6.
• Scholz, Jorge 2008. Der Pakistan-Komplex. Ein Land zwischen Niedergang und Nuklearwaffen. Monaci: Pendo Verlag. ISBN 978-3-86612-176-8.
• Thränert, Oliver, et Christian Wagner 2009. Atommacht Pakistan. Nukleare Risiken, regionale Konflikte und die dominante Rolle des Militärs. Berolini: SWP-Studie 3/2009. ISSN 1611-6372.
• Voykowitsch, Brigitte. 2003 Allah, Ram und Kricket. Indisch-Pakistanische Konfrontationen. Vindobonae: Picus Verlag. ISBN 3-85452-773-X.

Nexus interni

• Benazir Bhutto
• Pervez Musharraf
• Subcontinens Indica

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Pakistaniam spectant.

• Situs interretialis rectionis proprius.
• Situs interretialis itinerum faciendorum proprius.
• Descriptio Pakistaniae apud CIA World Factbook.

Civitates et territoria Asiae

Opus geopoliticum • Nationes mundi • Asia

Capsae cognatae: Africa • America • Europa • Oceania

Civitates sociae Consortionis Populorum

Pakistania : politica

Praesides Pakistaniae

Iskander Mirza • Ayub Khan militaris • Yahya Khan militaris • Zulfikar Ali Bhutto • Fazal Ilahi Chaudhry • Muhammad Zia-ul-Haq militaris • Ghulam Ishaq Khan • Wasim Sajjad • Farooq Leghari • Wasim Sajjad • Muhammad Rafiq Tarar • Pervez Musharraf militaris • Asif Ali Zardari • Mamnoon Hussain • Arif Alvi • Asif Ali Zardari Opus geopoliticum • Duces civitatum Asiaticarum hodiernarum Capsae cognatae: Primi ministri Pakistaniae

Primi ministri Pakistaniae

Liaquat Ali Khan • Khawaja Nazimuddin • Mahometus Ali Bogra • Chaudhry Mahometus Ali • Huseyn Shaheed Suhrawardy • Ibrahim Ismail Chundrigar • Feroz Khan Noon • Nurul Amin • Zulfikar Ali Bhutto • Mahometus Khan Junejo • Benazir Bhutto • Ghulam Mustafa Jatoi • Nawaz Sharif • Balakh Sher Mazari • Nawaz Sharif • Moeenuddin Ahmad Qureshi • Benazir Bhutto • Malik Meraj Khalid • Nawaz Sharif • Zafarullah Khan Jamali • Chaudhry Shujaat Hussain • Shaukat Aziz • Mahometus Mian Soomro • Yousaf Raza Gillani • Raja Pervaiz Ashraf • Mir Hazar Khan Khoso • Nawaz Sharif • Shahid Khaqan Abbasi • Imran Khan • Shehbaz Sharif Opus geopoliticum • Gubernatores civitatum Asiaticarum hodiernarum Capsae cognatae: Praesides Pakistaniae • Ministri a munitione • Ministri a rebus externis

Ministri rerum externarum Pakistanenses

Liaquat Ali Khan 1947 • Mahometus Zafrullah Khan 1947 • Mahometus Ali Bogra 1954 • Hamidul Huq Choudhury 1955 • Feroz Khan Noon 1956 • Manzur Qadir 1958 • Mahometus Ali Bogra 1962 • Zulfikar Ali Bhutto 1963 • Syed Sharifuddin Pirzada 1966 • Mian Arshad Hussain 1968 • Yahya Khan 1969 • Zulfikar Ali Bhutto 1971 • Aziz Ahmed 1977 • Agha Shahi 1978 • Sahabzada Yaqub Khan 1982 • Farooq Leghari 1993 • Asif Ahmedus Ali 1993 • Gohar Ayub Khan 1997 • Sartaj Aziz 1998 • Abdul Sattar 1999 • Khurshid Mahmudus Kasuri 2002 • Sachus Mahmudus Qureshi 2008 • Hina Rabbani Khar 2011 • Sartaj Aziz consiliarius 2013 • Khawaja Asif 2017 • Khurram Dastgir Khan 2018 • Sachus Mahmudus Qureshi 2018 Opus geopoliticum • Ministri a rebus externis civitatum Asiaticarum hodiernarum Capsae cognatae: Primi ministri Pakistaniae