Smyrna

Smyrna seu Zmyrna (Graece Σμύρνα, Ionice Σμύρνη; Turcice İzmir) est antiqua urbs Turciae 2 732 669 incolarum, tertia Turciae Mari Aegaeo adiacens, quae dicitur margarita Aegaei. Smyrna est caput provinciae eiusdem nominis. Annis inter 1733 et 1922 illustris Schola evangelica urbem ornavit.

Smyrna

Res apud Vicidata repertae:

Civitas: Turcia
Locus: 38°24′46″N 27°8′18″E
Numerus incolarum: 2 948 609
Zona horaria: UTC+3
Situs interretialis
Nomen officiale: İzmir

Gestio

Praefectus: Cemil Tugay
Procuratio superior: Smyrna (provincia)

Geographia

Superficies: 944 chiliometrum quadratum
Regiones urbanae: Balçova, Bayraklı, Bornova, Buca, Çiğli, Gaziemir, Güzelbahçe, Karabağlar, Karşıyaka, Konak, Narlıdere
Territoria finitima: Menemen, Magnesia ad Sipylum, Kemalpaşa, Torbalı, Menderes, Seferihisar, Urla

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Ancona, Bălți, Bacua, Pisphecum, Brema, Bochara, Civitas Capitis, Chengdu, Czernovicum, Constantia, Esparza Canton, Arsinoë, Gaza, Hamyang County, Havana, Kardzhali, Ora longa, Mostar, Mumbai, North Nicosia, Othania, Pilsna, Paulopolis, Seraium, Shymkent, Scupi, Hadrumetum, Spalatum, Surabaya, Tampa, Telavivum, Tiencinum, Augusta Taurinorum, Türkmenabat, Volgogradum, Wuhan, Xiamen

Tabula aut despectus

Smyrna: situs

Vide etiam paginam discretivam: Smyrna (discretiva).

Situs Smyrnae in Turcia.

Historia

Smyrna urbs antiquissima est. Iam de Smyrna (nomine ti-Smurna) ab Assyris scriptum est prima parte millennii secundi a.C.n.

Aetate Graeca

• Saeculo nono a.C.n., Graeci coloni novam urbem et templum in honorem Athenae deae condiderunt in loco qui hodie Bayrakh dicitur.
• Circa 700 a.C.n. (?) Smyrna, quae civitas Aeolia fuerat, a Colophoniis quibusdam exsulibus capta qui priores incolas excluderunt ad Ioniam transiit.
• Circa 600 a.C.n., Alyattus rex Lydorum urbem delevit. Graeci et urbem et templum mox restituerunt.
• Anno 546 a.C.n., Persae urbem deleverunt. Smyrna usque ad quartum saeculum magna civitas non iam fuit, etiamsi reliquiae domuum pulchrarum in situ repertae sunt, quae illius aetatis esse videntur.
• Circa 310 a.C.n., Macedones novam urbem sub monte Pago condiderunt. Quamquam Pausanias ipsum Alexandrum, somnio monitum, auctorem fuisse Smyrnae restituendae narrabat, tamen verisimilius hodie videtur unum e ducibus Alexandri, fortasse Antigonum "Luscinum" dictum, urbem condidisse.
• Circa 290 a.C.n., Lysimachi regis beneficio Smyrnaei in confoederationem Ioniam (= Panionium) recepti sunt, quae tum non iam duodecim sed tredecim civitatum facta est.
• Anno 281 a.C.n., post pugnam ad Curopedium et mortem Lysimachi Smyrna in potestatem Seleucidarum devenit.
• Anno 219 a.C.n., Smyrna ab Attalo I capta est et in regnum Pergameum inclusa.
• Anno 133 a.C.n., Attalus III populum Romanum heredem regni sui instituit. Ex eo tempore Smyrna est urbs provinciae Romanae Asiae.

Usque ad annum 1923, magna pars incolarum Smyrnae Graeci erant.

Aetate Graecoromana

Columnae antiqui Fori (Graece Agorae).

• Nonnulli consulares Romani Smyrnam exsules post damnationem venerunt ut Servilius Caepio et Publius Rutilius Rufus.
• Primo bello Mithridatico, cum rex Mithridates provinciam Asiam vastaret, Smyrnaei in societate Romana constanter remanserunt
• Anno 43 a.C.n. mense ianuario, Publius Dolabella, qui provincias orientales Cassio Brutoque eripere atque eas partibus Marci Antonii tradere volebat, proconsulem Asiae Gaium Trebonium Smyrnae oppressit ac necavit. Eodem anno Gaius Cassius provinciam Asiam, victo Dolabella, reciperavit.
• 41-31 a.C.n. post pugnam ad Philippos (42 a.C.n.), Smyrna cum provinciis orientalibus omnibus sub imperio Marci Antonii fuit.
• Anno 26, senatores Romani Smyrnaeos elegerunt, qui templum aedificarent in quo Tiberius velut deus coleretur, cum undecim civitates Asiae, meritis suis memoratis, certavissent ad hunc honorem adipiscendum.
• Circa 53, apostolus Paulus Smyrnae moratus est. Tunc primum ecclesia christiana in hac urbe fuit (septem ecclesiae in Asia initio fuerunt).
• Imperator Hadrianus, qui multa itinera in provinciis fecit, in urbe moratus est et eam novis aedificiis ornavit. Templum ipsi Hadriano Smyrnaei aedificaverunt. Tunc enim maxime floruerunt.
• Anno 155, martyrium Polycarpi episcopi.
• Anno 178, terrae motus Smyrnam funditus delevit. Paulatim ope Marci Aurelii et successorum restituta est.

Antiquis temporibus commercium maritimum Smyrnam in primis opulentavit, quae tamen et in historia artium nota est. Nam multae officinae ibi pulcherrima signa fictilia producebant. Quae sigella (parva enim saepe erant) iam nono decimo saeculo ab amatoribus et museis colligi coepta sunt. Inter quae genus quoddam morbos et membra turpiter depravata exprimebat: fortasse usui erant in medicorum scholis. Alterum genus ad pulchritudinem supra naturam spectabat, magnis operibus illustrium sculptorum imitandis, ut Polycliti vel Lysippi. Tertium genus ("Ridicula" nonnumquam appellata) homines in vita quotidiana sic depingebat, ut vitia in maius exprimerentur, sive ad risum movendum, sive, cuiusdam fascinii instar, ad malam fortunam avertendam.

Turris horologii in foro horologii Konak (Konak Meydanı) in media urbe.

Coniunctiones communium

• Constantia, Romania

Praeclari cives

Secundum Vitam Homeri mythistoricam, Herodoto falso adscriptam, Homerus, Graecorum praeclarissimus poeta, Smyrnae natus est. Nummus aeneus quoque ibi percussus ab incolis poetam ut suum vindicantibus Homerion dicebatur

Ibidem re vera nati sunt aut vixerunt multi clari homines, inter eos:

• Aristoteles Onases
• Eduardus Balladur
• Ioannes Sycutres, philologus
• Polycarpus Smyrnaeus, episcopus et pater Ecclesiae
• Sanctus Irenaeus, episcopus Lugdunensis

Fontes antiqui

• Herodotus, Clio 149-151.
• Pausanias, libro septimo Descriptionis Graeciae cap. 5.
• Strabo, Geographica XIV.1.37

Plura legere si cupis

• [Expositio] : D'Izmir à Smyrne : découverte d'une cité antique, curantibus Isabella Hasselin Rous, Ludovico Laugier, et Johanne-Ludovico Martinez. - Museum Lupariense, 2009. ISBN 978-2-7572-0301-9 /978-2-35031-258-3 (francogallice).
• Georg Petzl, ed. Die Inschriften von Smyrna. (Latine Inscriptiones Smyrnae) Vol. 2, Grabschriften, postume Ehrungen, Grabepigramme. Inschriften griechischer Städte aus Kleinasien. Vol. 23, 24. Habelt, Bonna 1982, 1987, 1990. ISBN 3-7749-1808-2.

Aliae encyclopaediae

• "Smyrna" in Gulielmus Smith (1854). Dictionary of Greek and Roman Geography. Londinii: Walton & Maberly

• Ostendere
• Recensere
• Historiam inspicere

Asiae urbes milies milium incolarum (urbibus Indicis et Sinicis exceptis)

Adana • Almata • Ancyra • Attalea • Bacua • Bagdatum • Bancocum • Bandung • Basra • Bekasi • Berytus • Busan • Cabura • Caesarea in Cappadocia • Caloocan • Canthoum • Celiabinsca • Chittagong • Crasnoiarium • Cuala Lumpuria • Dacca • Daegu • Daejeon • Damascus • Urbs Davaensis • Depok • Dubai • Emesa • Erivanum • Faisalabad • Fukuoka • Gaziantep • Gedda • Comum • Goyang • Gujranwala • Haiphongum • Halapia • Hanoi • Hirosima • Hochiminhopolis • Hyderabad • Iconium • Incheon • Isfahanum • Jakarta • Johor Bahru • Karachium • Karadsch • Kawasaki • Khulna • Klang • Kōbe • Kuangiu • Kyotum • Lahorium • Makassar • Mandalay • Manila • Mexatum • Mecca • Medan • Medina • Mausilium • Multanum • Nagoya • Novosibirscum • Omium • Osaka • Palembang • Peshawar • Philadelphia • Phnom Penh • Prusa • Pyeongyang • Urbs Quezon • Rangunum • Rawalpindi • Riadum • Saitama • Sanaa • Sapporum • Sirasium • Semarang • Sendai • Seongnam • Seulum • Singapura • Smyrna • Sulaimaniyya • Surabaya • Suwon • Tangerang • Tangerang Selatan • Taskentum • Tauris • Teheranum • Tiphlis • Tokium • Ulanbatoria • Ulsan • Vasetum • Yokohama

Opus geopoliticum • Maximae urbes orbis terrarum

Capsae cognatae: Urbes Asiae capitales • Urbes Africae maximae • Urbes Americae Australis maximae • Urbes Americae Septentrionalis maximae • Urbes Europae maximae • Urbes Indiae maximae • Urbes Oceaniae maximae • Urbes Sericae maximae