Religio Graeca
Religio Graeca antiqua est corpus opinionum, rituum, fabularumque Graeciae antiquae. Plerique Graeci magnos deos deasque, praecipue deos montis Olympi (Iovem, Neptunum, Cererem, Vestam, Venerem, Apollinem, Dianam, Minervam, Martem, Mercurium, Vulcanum), noscebant ac venerabantur. Philosophi autem Stoici, cum aliquis Platonicis, de deo unico locuti esse videntur. Cultus deorum per urbes variabat; saepe di epitheta locorum acceperunt.
Ritús Graeci a sacerdotibus ante aras faciebantur, ubi effigies stabant deorum. Saepe animalia sacrificabantur, parte ad usum deorum combusta, parte a cultoribus consumpta.
Numina
recensereTheologiae religionis Graecis argumentum est polytheismus. Fuit hierarchia vel ordo numinum cum Zeu rege deorum alios deos gubernanti quamquam non erat omnipotens.
Sacraria
recensereLoci sacri fuerunt Delos: oracula, Delphi.
Sacra
recensereNexus interni
Bibliographia
recensere- Editiones fontium
- H. von Prott, L. Ziehen, edd., Leges Graecorum sacrae. 2 voll. Lipsiae, 1896-1906.
- F. Sokolowski, Lois sacrées des cités grecques. Lutetiae, 1969.
- F. Sokolowski, Lois sacrées de l'Asie Mineure. Lutetiae, 1955.
- Eruditio
- Burkert, Walter. 1977. Griechische Religion der archaischen und klassischen Epoche. Stutgardiae.
- Nilsson, M. P. 1906. Griechische Feste von religiöser Bedeutung, mit Ausschluss der attischen. Lipsiae: Teubner.Textus apud archive.org.
- Nock, Arthur Darby. 1944. The Cult of Heroes. Harvard Theological Review 37:141–174.
- Ogden, Daniel, ed. 2010. A Companion to Greek Religion. Oxoniae: Wiley-Blackwell. ISBN 9781444334173. (Paginae selectae apud Google Books)
- Aliae encyclopaediae
- Parisinou, Eva, et J. B. Rives. 2006. Religion. The Cambridge Dictionary of Classical Civilization, edd. Graham Shipley et al., 744–749. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 9780521483131.