Libatio est ritus fundendi prout oblatio ad deum aut numen saepe in memoria obitus aut parte religionis. Pro verbo fundere, vox 'libare' usurpatur in sensu libatione. Libatio inveteratur in variis culturis multifarim. Vas umoris ex secularis vasis distinguitur libationi eiusmodi patera romani. Similiter obiectus fundendi est eiusmodi religiosus significans et potest esse ara aut humus et alii. Umor libandi eiusmodi distinctus etiam et potest esse vinum aut aqua sancta aut ghee in India.

Traianus libationem offert. Columna Traiani LXXII i (Conrad Cichorius, Die Reliefs der Traianssäule vol. 2 tabularum. Berolini: Reimer, 1900)

Bibliographia recensere

  • R. Hägg, "The role of libations in Mycenaean ceremony and cult" in R. Hagg, G. C. Nordquist, edd., Celebrations of death and divinity in the Bronze Age Argolid. Proceedings of the sixth international symposium at the Swedish Institute at Athens, 11-13 June 1988 (Stockholmiae, 1990. Skrifter utgivna av Svenska Institutet i Athen, 4° vol. 40) pp. 177-184
  • A. Henrichs, "The Eumenides and Wineless Libations in the Derveni Papyrus" in Atti del XVII Congresso Internazionale di Papirologia (Neapoli, 1984) vol. 2 pp. 255–268