Areopagus (Graece Ἄρειος Πάγος 'saxum Aris') est magnum saxum ad boreoccidentem Acropolis Athenarum Graeciae in altum prominens. Quod temporibus classicis pro tribunali ad deliberatum homicidium iudicandum fuit.[1] Ares deus, ut fabula a maioribus posteris tradita affirmat, hic a deis iudicatus est ob Halirrhothium filium Posidonis necatum, quod commune mythi aetiologici exemplum ab investigatoribus gentiliciorum morum aestimatur.

Despectus in areopagum ex Acropole Athenarum.
Lamina caelata quae verba homiliae areopagiticae Pauli apostoli continet.
Acropolis Athenarum a colle areopagi visa.

De Areopagitico consilioRecensere

Initio Areopagiticum consilium (ἡ τῶν Aρεoπαγιτῶv βουλὴ) summum in republica Atheniensium consilium fuitː plurima enim et maxima in rerum administratione regebat atque simul summum ei iudicium erat. In primis leges custodiebat (διατηρεῖν τοὺς νόμους, φύλαξ τῶν νόμων, τῆς πολιτείας φυλακή) et magistratus cavebat ne peccarent (διετήρει τὰς ἀρχὰς) et mores castigabat[2]. Sexto saeculo potentia illius consilii imminuta est sed post bella Persica iterum viguit[3]. Perenne enim erat eorum munus, cum ceteri magistratus atque quingentorum consilium annua officia gererent. Aristocratiam quandam, senatui Romano similiorem, instituisse videbantur quia consilium ex archontibus emeritis constabat. Ergo democraticarum partium duces Ephialtes et Pericles adversus Areopagitas egerunt et lex anno 462 lata nihil nisi religiosa et iudiciaria munera eis reliquit[4]. Non omnes causas iudicare poterant sed tantum quae ad venenum, incendium, homicidium voluntarium spectabant. Item de sacrilegii accusationibus ad olivas sacras pertinentibus[5] cognoscebant. Trigintaviri maiorum rempublicam restituere cupientes paulisper eis aliquantulam potentiam reddiderunt[6]. Democratia vero restituta in pristinum statum redacti sunt. Medio quarto saeculo Isocrates orationem Areopagiticus inscriptam adhuc scribebat qua populo suadebat ut antiquuum splendorem Areopagitico consilio redderet, nimiae democratiae cohibendae causa.

FontesRecensere

Nexus interni

NotaeRecensere

  1. Pseudo-Aristotle. "Atheneion Politeia". Perseus Tufts .
  2. De republica Atheniensium 4.3.
  3. De republica Atheniensium 23.1-2.
  4. De republica Atheniensium 25.
  5. Lysias VIIː De sacrae olivae trunco.
  6. De republica Atheniensium 35.2. Lysias XII.69.

Plura legere si cupisRecensere

LatineRecensere

BarbareRecensere

Nexus externiRecensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad areopagum spectant.