Aeschines

Wikidata-logo.svg Aeschines
Res apud Vicidata repertae:
Aeschines: imago
Nativitas: 389 a.C.n.; Athenae
Obitus: 314 a.C.n.; Samos
Patria: Athenae antiquae

Officium

Officium: legatus
Munus: politicus, legatus, orator

Aeschines (Graece Αἰσχίνης; natus Athenis ca. 390, mortuus 314 a.C.n.) fuit unus e decem oratoribus Atticis, Atrometi et Glaucotheae filius, tribu Cothocides,[1] aemulus Demosthenis (Laërt. 2. 7.). Adolescens tragoedias actitavit et ad rempublicam accessit,[2] et plures legationes obiit inter quas illam de Pace ad Philippum in qua accusatus a Demosthene est.[3]

Aeschinis statua, Villa Papyrorum Herculanensi. Museum Archaeologicum Nationale (Neapolis). Paulus Monti photographavit MCMLXIX.

Philippo mortuo et Alexandro Asiam tenente[4] patrocinio Macedonum confisus, Ctesiphontem in ius vocavit, quod decernendis Demostheni honoribus ipse contra leges fecisset,[5] sed victus in illo de corona certamine et damnatus, cum multae solvendae impar esset Rhodum exulavit.[6] Ibi cum scholam aperuisset,[7] et "legeretur illa Demosthenis oratio, quam adversus cum habuerat, mirantibus cunctis atque laudantibus, suspirans ait: Quid si ipsam audissetis bestiam, sua verba resonantem ut tradit Hieronymus."[8]

Cicero Aeschinis et Demosthenis orationes inter se contrarias convertit.[9] Orationem Aeschinis qua Timarchum de impudicitia accusavit laudat Gellius.[10] Praeter has exstant etiam eius oratio de male gesta Legatione et XII Epistolae quae nunc spuriae creduntur.[11]

Rhodo Samum navigavit ibique vitam finivit.[12] Memorant e Latinis cum laude Cicero[13] et alii.[14]

Opera servataRecensere

  • Contra Timarchum (ΚΑΤΑ ΤΙΜΑΡΧΟΥ) [2]
  • De mala gesta legatione (ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΡΕΣΒΕΙΑΣ) [3]
  • Contra Ctesiphontem ( Κατὰ Κτησιφῶντος) [4]

Nexus interni

NotaeRecensere

  1. ↑ Athen. 6 p 631 et Phot Cod 264.
  2. ↑ Cic 4 Rep 11 et Augustin 2 Civ D 11
  3. ↑ Id Orat. 531
  4. ↑ Cic Opt gen orat. 7.
  5. ↑ Quintil 3 6 3; 5, 13,41 et 7 1 2
  6. ↑ Phot l. c.
  7. ↑ Quintil 12 10 19.
  8. ↑ ep 53 al 403 n 2; Adde Cic 3 Orat 56 et Plin 7 31 1, Val Max 8 10 ext 1, et Jul Val Gest Alex M 2 7 et seqq.
  9. ↑ Opt gen orat 8 et seqq. coll. 3 Tusc 26, et Orat 8, Hieronym ep 57. al 101 n. 5.
  10. ↑ 18 3.
  11. ↑ Confer De editione orationis Contra Ctesiphontem et de "Aeschinis quae feruntur epistulis" quae [1]
  12. ↑ teste Phot loc. cit. Qui plura habet de eo passim in Bibliotheca col Philostr Vit Sophist 1 18 et Pseudo Plutarch Vita X Oratt.
  13. ↑ praeter ll. cc. Brut 9 82 et 84, 5 Fin 2.
  14. ↑ Jul Vict p 212 et 261 Orell, Plin 2 ep 3, Ammian. 30 4 5, Capell 5 § 432; Tacit Dial de Orat 15 et 25 Augustin 2 contr Crescon 1 et Quintil 2 17 12, 11 3 7 et 168, coll 1 10 67 et alibi

Nexus externiRecensere

  • Aeschinis orationes (graece) et (francogallice)

FontesRecensere

  • M. C. Howatson (ed.), The Oxford Companion to Classical Literature, Londini, sumptibus Oxford University Press, 1989, 2a ed., 640 pp. (ISBN 978-0-19-866121-4)
  • Cletus Pavanetto, Graecarum Litterarum Institutiones, pars altera, sumptibus LAS, Romae, 1997 (ISBN 88-213-0361-6)

  Haec pagina textum incorporat ex Hofmanni Lexico Universali, 1698. Versio interretialis

Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Aeschines&oldid=3392681"