De corona (Demosthenes)

-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

De corona sive Pro Ctesiphonte (Graece Ὑπὲρ Κτησιφῶντος περὶ τοῦ Στεφάνου, Hyper Ktēsiphōntos peri tou Stephanou) est amplissima Demosthenis oratio, anno 330 a.C.n. apud iudices habita. Accusationibus ab Aeschine in oratione Contra Ctesiphontem prolatis respondet.

Quare oratio habita sit

Demosthenes, quamquam Philippum II eiusque filium Alexandrum Magnum vix prospere impugnabat, tamen ab Atheniensibus auctoritatis causa etiam magni aestimabatur. Anno 336 a.C.n. Ctesiphon orator Demostheni ob mireta sua in urbe contra Macedones defendena aurea corona tribui proposuit. Sex deinde post annos Aeschines orator tamen, qui competitorem honoribus affici aegre tulerit, Ctesiphontem in ius vocavit eique haec tria crimino dedit:

Falso de meritis Demosthenis in testamento rei publicae eum iuravisse
Coronam magistratui contra legem latam prius asciscisse eum quam ille magistraturam retulerit
Lege vetante eum apud Dionysias Demostheni coronam obtulisse.

Causam Cicero paucis verbis ita finiebatː "Cum esset lex Athenis, ne quis populi scitum faceret ut quisquam corona donaretur in magistratu prius quam rationes rettulisset; et altera lex, eos qui a populo donarentur, in contione donari debere; qui a senatu, in senatu, Demosthenes curator muris reficiendis fuit eosque refecit pecunia sua; de hoc igitur Ctesiphon scitum fecit nullis ab illo rationibus relatis, ut corona aurea donaretur eaque donatio fieret in theatro populo convocato, qui locus non est contionis legitimae, atque ita praedicaretur, eum donari virtutis ergo benevolentiaeque quam is erga populum Atheniensem haberet. Hunc igitur Ctesiphontem in iudicium adduxit Aeschines quod contra leges scripsisset, ut et rationibus non relatis corona donaretur et ut in theatro, et quod de virtute eius et benevolentia falsa scripsisset, cum Demosthenes nec vir bonus esset nec bene meritus de civitate. Causa ipsa abhorret illa quidem a formula consuetudinis nostrae, sed est magna. Habet enim et legum interpretationem satis acutam in utramque partem et meritorum in rem publicam contentionem sane gravem".^[1]

Quibus de rebus agat

Demosthenes hac oratione non solum Ctesiphontem criminibus absolvere conatur sed etiam vehementer se in fautores Macedonis regis invehit cum hoc iudicio suam quoque integritatem denigrari perciperet. Prima orationis parte itaque conspectum rerum Graecarum hoc tempore cum ad rem publicam acciderit describit et quae ad Philippum urbe arcendum egerit. Deinde quomodo Aeschines se opposuerit et quomodo Philippo iuverit exponit illoque etiam abiectum ortum moresque corruptos crimini dans. Etiam cladem apud Chaeroneam acceptam ei dat culpa, quod Athenienses res in confoederatione Amphictyonica male gesserit adeo, ut solus infaustam symmachiam cum Thebanis icerit. Denique in peroratione melius esse Athenienses licet pugnam perderint cum gloria interire quam libertatem amittere affirmat.

Notae

↑ De optimo genere oratorum VII.19-20.

Editiones

Orationes Aeschinis et Demosthenis inter se contrariae a Dionysio Lambino Monstroliensi litterarum Graecarum in schola Parisiensi interprete & doctore Regio in latinum sermonem conversae., Lutetiae, 1565
Collection des Universités de Franceː Georges Mathieu, Plaidoyers politiques. Tome IV : Sur la couronne; Contre Aristogiton, Les Belles Lettres, 1947
Lorenzo Sardone, I papiri del "De Corona" di Demostene : storia e critica del testo, Bari, Edipuglia, 2021

Plura legere si cupis

Edwin Carawan, Control of the laws in the ancient democracy at Athens, Johns Hopkins University Press, 2020 Nonnullae paginae apud Guglum librorum Recensio critica
G. L. Cawkwell, "The Crowning of Demosthenes", The Classical Quarterly, 1969ː 163-180
Raymond Chevallier, "L'Art oratoire de Démosthène dans le Discours sur la Couronne", Bulletin de l'Association Guillaume Budé, 1968ː 200-216
Andrew R. Dyck, "The Function and Persuasive Power of Demosthenes' Portrait of Aeschines in the Speech 'On the Crown'", Greece & Rome, 1985ː 42-48
William E. Gwatkin Jr., "The Legal Arguments in Aischines' against Ktesiphon and Demosthenes' on the Crown", Hesperia: The Journal of the American School of Classical Studies at Athens, 1957ː 129-141
Georgius Hubo, De Demosthenis oratione Ctesiphontea, Gottingae, typis expressit officina Huthiana, 1886
Ernestus Huebenthal, Quomodo Demosthenes in lite Ctesiphontea de secunda iuris quaestione responderit. Dissertatio philologica quam scripsit..., Ienae, 1904
Deborah Kamen, "KINA(I)DOSː a pun in Demosthenes' on the crown?", The Classical Quarterly, 2014ː 405-408
Reinhardus Koch, Observationes grammaticae in decreta testimonia epistulas leges, quae exstant in Demosthenis orationibus 'Pro corona' et 'In Midiam', Bornae, 1909
Michael S. Kochin, "Time and Judgment in Demosthenes' "De Corona"", Philosophy & Rhetoric, 2002ː 77-89
Murphy, James Jerome (1983). Demosthenes' On the Crown: A Critical Case Study of a Masterpiece of Ancient Oratory. Hermagoras Press. ISBN 0-9611800-1-3 .
- (curator) Demosthenes' On the crown : rhetorical perspectives, Southern Illinois University Press, 2016 Nonnullae paginae apud Guglum librorum Recensio critica
Laurent Pernot, "Le serment du discours Sur la couronne (Dém., XVIII, 208) dans la critique littéraire et rhétorique de l'Antiquité", Revue des Études Grecques, 2001ː 84-139
Dr. Albert Rabe, Die Redaktion der Demosthenischen Kranzrede, Göttingen, 1892
Alexis Richard, "Joute oratoire, vertu et démocratie ancienne. Le cas de la couronne de Démosthène" in La Valeur du désaccord, Éditions de la Sorbonne, 2020ː 267-282
Galen O. Rowe, "The Portrait of Aeschines in the Oration on the Crown", Transactions and Proceedings of the American Philological Association, 1966ː 397-406
Nancy Worman, "Insult and Oral Excess in the Disputes between Aeschines and Demosthenes", The American Journal of Philology, 2004ː 1-25

Nexus externi

[1] De optimo genere oratorum VII.19-20.

[1]