Legio Romana
Legio (-onis, f.) est maxima unitas copiarum terrestrium Romanarum. Verbum legio in verbo legere originem habet, nam legio est numerus hominum lectorum.
Legiones florem militum imperii Romani formabant, quia tantum e viris cum iure civili constabant et quia ii optimis armis armati erant. Legioni aetate Augusti erant circum 5000 pedites et numerus minor exploratorum equestrum. Ordo Legionis hanc rationem sequebatur. Legatus legioni praeerat. Pedites, qui legionarii appellabantur, dividebantur in decem cohortes, quarum quaeque a singulo tribuno ducebatur. Ita cohorti erant circum 480 legionariorum (primae cohorti 960). Cohors ipsa in sex centurias cum singulibus octoginta militibus dividebatur. Centurio centuriae praeerat. Augusto imperatori placuit numerum primae cohortis duplicare. Antea numerus minor fuerat, ita legioni fuerant solum circa 4,500 legionariorum. Ordo Augusti usque ad tempora Constantini imperatoris, sic manebat.
Arma legionarii erant: duo pila, gladius, scutum (quadratum vel ovatum), lorica hamata vel squamata vel segmentata, et galea. Saepe legionarius etiam pugionem tenebat. Is quoque vestitu tunicam militarem habebat. Calcei caligae appellabantur. Aetates milites etiam braccas (verbum solum in accusativo in usu est) a Gallis vel Germanis acceptis induebant. Etiam pilae saeclo III p.C.n. a campo proelii discederunt.
Supremum signum legionis fuit aquila, sed altera signa legionis erant imago et vexillum.
Nexus interni
Nexus externus
recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Legionem spectant (Roman_Legion, Roman legions). |