Rudolphus Heinze
Carolus Rudolphus (Karl Rudolf) Heinze (natus 22 Iulii 1865 Oldenburgi, mortuus 26 Maii 1928 Dresdae) vir publicus Germaniae et sodalis Factionis Theodisca Popularis (DVP) fuit.
Iuventus et munus
recenserePater eius professor philosophiae Oldenburgi erat, ipse Lipsiae maturitatem adeptus est et deinde ab anno 1883 ad 1886 Tubingae, Heidelbergae, Lipsiae Berolinique iurisprudentiae studebat et doctor promotus est. Anno 1893 assessor et iudex adiutor Lipsiae factus est, anno 1896 iudex Dresdae. Proximis annis ad usque iudicium imperii Lipsiae promotus est. Primo bello mundano centurio in Polonia occupata cursum publicum rexit.
Cursus honorum
recensereHeinze, qui ante primum bellum mundanum sodalis factionis nationalis liberalis fuit, ab anno 1899 decurio, anno 1903 consiliarius urbis Dresdae fuit, anno 1907 legatus Dietae Imperii Germanici electus est. Anno 1915/1916 legatus senatus terrae Saxoniae erat, deinde secretarius statalis in administerio iustitiae Imperii Ottomanici Constantinopolis nominatus est. 13 Iunii 1918 administer iustitiae, 26 Octobris ultimus praeses ministrorum Regni Saxoniae factus est. Sed iam 13 Novembris casus monarchiae eius administerio finem fecit. Heinze anno 1919 legatus Consilium Formae Civitatis Constituendae electus est et anno 1920 iterum legatus Dietae Imperii, quem honorem ad usque mortem tulit. Et anno 1920 cancellarius etiam imperii propositus neque nominatus est. In consilio ministrorum Constantinus Fehrenbach anno 1920/1921 Heinze cancellarius vicarius et Administer Imperii Iustitiae, in consilio ministrorum Cuno anno 1922/1923 iterum Administer Iustitiae fuit. Cum anno 1923 consilium ministrorum Saxoniae socialisticum res novas studens a magistratibus Germaniae dispositum esset, Heinze brevi tempore (29 Octobris - 31 Octobris) iterum temporarius praeses ministrorum Saxoniae nominatus est.
Nexus externi
recensere- Marc Zirlewagen, "HEINZE, (Karl) Rudolf" in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon vol. 26 (Nordhausen, 2006. ISBN 3-88309-354-8) , columnae 686–689 (Theodisce)
Otto Landsberg (SPD) | Eugenius Schiffer (DDP) | Andreas Blunck (DDP) | Rudolphus Heinze (DVP) | Eugenius Schiffer (DDP) | Gustavus Radbruch (SPD) | Rudolphus Heinze (DVP) | Gustavus Radbruch (SPD) | Ericus Emminger (BVP) | Curtius Joël (nullius factionis) | Iosephus Frenken (Centrum) | Ioannes Luther (pro tempore, nullius factionis) | Gulielmus Marx (Centrum) | Ioannes Bell (Centrum) | Anscharius Hergt (DNVP) | Ericus Koch-Weser (DDP) | Theodorus de Guérard (Centrum) | Ioannes Victor Bredt (Factio medii ordinis) | Curtius Joël (nullius factionis) | Franciscus Gürtner (nullius factionis, ab anno 1937 NSDAP) | Franciscus Schlegelberger (NSDAP) | Otto Georgius Thierack (NSDAP) | |
Constantinus Fehrenbach (Centrum) | Rudolphus Heinze (DVP) | Gualterus Simons (nullius factionis) | Ericus Koch (DDP) | Carolus Iosephus Wirth (Centrum) | Ernestus Scholz (DVP) | Andreas Hermes (Centrum) | Henricus Brauns (Centrum) | Otto Geßler (DDP) | Gulielmus Groener (nullius factionis) | Ioannes Giesberts (Centrum) | Ioannes de Raumer (DVP) | |
Gulielmus Cuno (nullius factionis) | Fridericus de Rosenberg (nullius factionis) | Rudolphus Oeser (DDP) | Rudolphus Heinze (DVP) | Andreas Hermes (Centrum) | Ioannes Becker (DVP) | Carolus Müller (Centrum) | Ioannes Luther (nullius factionis) | Henricus Brauns (Centrum) | Otto Geßler (DDP) | Gulielmus Groener (nullius factionis) | Carolus Stingl (BVP) | Henricus Albert (nullius factionis) | |