Vibo Valentia
- Si de aliis urbibus Valentia nomine vis legere vide Valentia (discretiva)
Vibo[1][2][3] (-onis, m.) vel Hippo[4][5] (-onis, m.), plenius Vibo Valentia[4][5] (alia nomina: Hipponium[6]; recentius: Mons Leonis[5]) (Italiane Vibo Valentia) est Urbs Italiae et municipium, circiter 33 910 incolarum, in Regione Bruttio situm et caput Provincia Vibonensi . Urbani Vibonenses[1][3] sive Valentini[7] appellantur.
Vibo Valentia
Locus: 38°40′31″N 16°5′45″E
Numerus incolarum: 31 092
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Geographia
Territoria finitima: Briaticum, Cessanitum, Philandarium, Francica, Miletus, Jonadum, Pitium, Fanum Sancti Gregorii, Fanum Sancti Honophrii, Stephanaculum
Tabula aut despectus
.svg)
Ipsis autem Valentinis ex tam Illustri Nobilique Municipio– Marcus Tullius Cicero, Orationes Verrinae, Vv 16
Insigne
recensere
Sententia
recensereSententia urbis est: S.P.Q.V. Senatus PopulusQue Vibonensis.
Nomima latina urbis
recensereNomina antiqua in lingua Latina fuerunt Vibo sive Hippo moxque Vibo Valentia,[4] Graece autem Ἱππώνιον. Nomen historicum in lingua Italiana fuit Monteleone di Calabria (unde Latine[5]: Mons Leonis et Mons Leonis Calabriae) sed anno 1927 cives adoptaverunt nomen classicum.
Alia nomina latina urbis sunt[1]: Hipponium, deinde Vibona Balentia, Valentia, Vibonia; in aetate media Mons Leo[6], Montileonum[6].
Nomina latina urbanorum sunt: Vibonenses[1] vel Valentini; etiam Vibovalentini[8].
Geographia
recensereHistoria
recensereVibo fine septimi saeculi a.C.n. a Graecibus e Locris sub nomine Hipponion condita est, sed eo tempore oppidum Bruttiorum nomine Veip iam exstabat. Secundum Diodorum Siculum Dionysius Senex tyrannus Syracusanus anno 388 a.C.n. urbem cepit et deportavit incolas, qui post decem annos cum auxilio Carthaginesium redierunt. Anno 192 a.C.n. colonia Romana deducta est.
Post eversionem urbis a Saracenis Vibo ab imperatore Friderico II ex novo sub nomine Mons Leonis Calabriae aedificata est.
Clari cives
recensereNati
recensereHic vixerunt
recensereAedificia egregia
recensere- Ecclesia matrix vibonensis S. Mariae Maioris
Ecclesia Catholica Romana
recensereVibo Valentia fuit sedes episcopalis Ecclesiae Catholicae Romanae et hodie Sedes Titularis Ecclesiae Catholicae Romanae. Nomen sedis episcopalis Dioecesis Vibonensis[3] est. Hodie municipium ad Dioecesem Miletensem-Nicotriensem-Tropiensem pertinet.
Fractiones, vici et loci in municipio
recensereFractiones
recensereBivona, Longobardi, Piscopio, Porto Salvo, San Pietro, Stazione, Triparni, Vena Inferiore, Vena Media, Vena Superiore, Vibo Marina
Municipia finitima
recensereNexus interni
- Bruttium (regionem),
- Provinciam Vibonensem,
- Urbes Italiae.
Nexus externi
recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Vibonem (sive) Valentiam spectant. |
Pinacotheca
recensere-
Collocatio finium municipii in Provincia Vibonensi. -
Ecclesia matrix vibonensis S. Mariae Maioris.
.svg)
Notae
recensere- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 (A–D), 2 (E–M), 3 (N–Z)}
- ↑ Caesar, Bellum Civile 3.104; Cicero, Epistulae ad Atticum 3.3, 3.4 etc.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 "Dioecesis Vibonensis" e The Hierarchy of the Catholic Church (situs a Davide M. Cheney elaboratus) (Anglice)}
- ↑ 4.0 4.1 4.2 "Hippo, quod nunc Vibonem Valentiam appellamus": Plinius, Naturalis historia 3.73. Alii separatim "Valentia": Nomen. Il nuovissimo Campanini-Carboni latino-italiano italiano-latino (Taurini: Paravia, Mondadori, 2003)
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Confer titulum operis recentioris: Hipponii seu Vibonis Valentiae, vel Montisleonis, Ausoniae civitatis accurata historia.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 F. Sacco, Dizionario geografico-istorico-fisico del Regno di Napoli (Neapolis: Vincenzo Flauto, 1796) (I) (II) (III) (IV)}
- ↑ Marcus Tullius Cicero, Orationes Verrinae, Vv 16
- ↑ Marcus Tullius Cicero, Orationes Verrinae, Vv 16