Portus Naonis
Italiae municipium
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 45°57′45″N 12°39′23″E
Numerus incolarum: 51 127
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Pordenone
Locus: 45°57′45″N 12°39′23″E
Numerus incolarum: 51 127
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Pordenone
Gestio
Procuratio superior: ente di decentramento regionale di Pordenone
Geographia
Superficies: 38.21 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Curtis Naonis, Flumen, Paselanum, Castrum de Porcileis, Prata di Pordenone, Fanum Sancti Quirini, Zaupola, Attianum, Roboretum ad Planum
Territoria finitima: Curtis Naonis, Flumen, Paselanum, Castrum de Porcileis, Prata di Pordenone, Fanum Sancti Quirini, Zaupola, Attianum, Roboretum ad Planum
Portus Naonis[1][2] (alia nomina: Pons Naonis[2], Naonis villa[2]) (Italiane: Pordenone) est Urbs Italiae et municipium, circiter 51 630 incolarum, in Regione Foro Iulii-Venetia Iulia situm et caput homonymae provinciae. Urbani Portusnaonenses[2][3][4] appellantur.
HistoriaRecensere
Ab anno 1537 usque ad annum 1797 Portus Naonis ad Rem Publicam Venetiae pertinuit.
Ecclesia Catholica RomanaRecensere
Portus Naonis, cum Iulia Concordia (VE), sedes episcopalis Ecclesiae Catholicae Romanae est. Nomen sedis episcopalis Dioecesis Concordiensis-Portus Naonis est.
Incolae notabilesRecensere
- Odoricus de Portu Naonis, peregrinator, hic saeculo XIII natus
Vici et loci in municipio Portūs NaonisRecensere
Municipia finitimaRecensere
Nexus externiRecensere
Vicimedia Communia plura habent quae ad Portum Naonis spectant. |
PinacothecaRecensere
Capita provinciarum metropoleonque Italiae
NotaeRecensere
- ↑ Nomi d'Italia - AAVV, De Agostini
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}, pp. 162, 269
- ↑ Ricerche storico-critico-scientifiche sulle origini: Tipografia del secolo XV. Volume unico Giacinto Amati, Coi tioi di G. Pirotta, 1830
- ↑ Memorie trevigiane sulla tipografia del secolo 15. per servire alla storia letteraria e delle belle arti d'Italia Domenico Maria Federici, presso Francesco Andreola, 1805 - 206 pagine
Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes! |