Laus Nova
Vide etiam paginam discretivam: Laus (discretiva)
Laus Nova[1][2][3] vel plenum Laus Pompeia Nova[4] (alia nomina[4]: Lauda Nova, Alauda, Lauda, Laudensis urbs, Laudis civitas, Laudis Nova, Laudum) (Italiane Lodi) est Urbs Italiae et municipium, circiter 44 770 incolarum, in Langobardia regione situm et caput Provinciae Laudensis. Urbani Laudenses[4][5] (etiam: Lodonenses, Laudiciani) appellantur.

Locus: 45°19′0″N 9°30′0″E
Numerus incolarum: 45 252
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Geographia
Territoria finitima: Bofalora, Cornelianum, Laus Pompeia, Montenasum, Fanum Sancti Martini in Strata, Octavicianus cum Villa Episcopi, Curtis Palasii, Fuxiraga, Dovaria
Coniunctiones urbium
Insigne Recensere
Geographia Recensere
Urbs in Padana planitie apud Adduam flumen, Viam Aemiliam et Solis viam stratam curribus motoriis perviam (italice Autostrada del Sole) sita est.
Clari cives Recensere
Nati Recensere
Ecclesia Catholica Romana Recensere
Laus Nova est sedes episcopalis Ecclesiae Catholicae Romanae cum nomine Dioecesis Laudensis, et praesens episcopus est Mauritius Malvestiti. Etiam est episcopus emeritus, cui nome est Iosephus Merisi.
Fractiones, vici et loci in municipio Recensere
Fractiones Recensere
- Fontana,
- Olmo,
- Riolo,
- San Grato.
Loci Recensere
- Bottedo,
- Torre de' Dardanoni,
- Vigadore.
Municipia finitima Recensere
Nexus interni
- Langobardia (regio),
- Provincia Laudensis,
- Laus Pompeia,
- Urbes Italiae.
Nexus externi Recensere
Vicimedia Communia plura habent quae ad Laudem Novam spectant. |
Pinacotheca Recensere
-
Collocatio Municipii Laudensis in Provincia Laudensi.
-
Ecclesia Cathedralis
-
Ecclesia Sancti Francisci, Saeculum XIII
Notae Recensere
- ↑ Memorie spettanti alla storia, al governo ed alla descrizione della città, e della campagna di Milano, ne' secoli bassi, Volume 9 (Google eBook) conte Giorgio Giulini, Stamperia di G. Bianchi, 1760
- ↑ Po di Lombardia - Touring Club Italiano, Touring Editore, 2002 - 192 pagine
- ↑ www.lebellezzeditalia.it
- ↑ 4.0 4.1 4.2 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
- ↑ Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).
Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes! |