Carraria
Vide etiam paginam discretivam: Carraria (discretiva)
Locus: 44°5′0″N 10°6′0″E
Numerus incolarum: 62 537
Zona horaria: UTC+1, UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Geographia
Territoria finitima: Flavidianum, Fosdenovum, Massa, Castrum Novum ad Macram, Castrum Horti Novi, Castrum Sarzanae
Coniunctiones urbium
Carraria[1][2][3] (-ae, f.) (alia nomina: Cararia) (Italiane: Carrara) est Urbs Italiae et municipium, circiter 62 592 incolarum, in Regione Tuscia et in Provincia Massensi et Carrariensi situm. Urbani Carrarienses[3] appellantur.
InsigniaRecensere
SententiaRecensere
Sententia urbis est: In rota fortitudo mea.
HistoriaRecensere
A saeculo XV usque ad saeculum XIX Cararia ad Principatum Massae et Carariae (postea Ducatum) pertinuit. Anno 1829 Cararia Ducatui Mutinae et Regii coniuncta est, qui finem habuit anno 1860, cum Ducatus et ergo etiam Cararia Regno Sardiniae, quod insequenti anno novum regnum Italiae fit, adiunctae sunt.
Praeclari civesRecensere
Carrariae olim vixerunt aut nati sunt et hodie vivunt multi illustres viri atque feminae:
NatiRecensere
- Peregrinus Rossi, iuris consultus et politicorum peritus,
- Emanuel Repetti, geographus, historicus, ac naturae studiosus.
- Georgius Chinaglia, pedilusor
Ecclesia Catholica RomanaRecensere
Carraria sedes episcopalis est cum Massa ac Apua; nomen sedis episcopalis Dioecesis Massensis-Apuana est.
Fractiones, vici et loci in municipioRecensere
FractionesRecensere
Battilana, Bedizzano, Bergiola, Bonascola, Castelpoggio, Codena, Colonnata, Fontia, Fossola, Fossone, Gragnana, Marina di Carrara, Miseglia, Nazzano, Noceto, Sorgnano, Torano.
Municipia finitimaRecensere
- Fivisanum,
- Fosdenovum,
- Massa,
- Castrum Horti Novi (SP),
- Sergianum (deinde Castrum Sarzanae) (SP).
Nexus externiRecensere
Vicimedia Communia plura habent quae ad Carrariam spectant. |
PinacothecaRecensere
Comparatio marmoris Carrariae.
NotaeRecensere
- ↑ E. Repetti, Dizionario geografico, fisico e storico della Toscana (Florentiae, 1830)
- ↑ Campanini-Carboni : Vocabolario latino-italiano italiano-latino (1961)
- ↑ 3.0 3.1 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes! |