Dromaius novaehollandiae

Dromaius novaehollandiae altitudine est secunda a maxima avis exstans, post Struthionem camelum, suam cognatam inter Palaeognathas. Endemicus est in Australia, ubi maxima avis indigena sola generis Dromaii species exstans est. Sua distributio geographica plurimum Australiae continentalis comprehendit, sed subspecies Tasmaniana et subspecies Kangaroo Insulae et King Insulae exstinctae factae sunt post Europaeam Australiae deductionem anno 1788. Avis satis communis est, ut species vigens ab International Union for Conservation of Nature appelletur.

Animalia — Chordata

Classis : Aves
Infraclassis : Palaeognathae
Ordo : Casuariiformes
Familia : Casuariidae
Genus : Dromaius
Species : Dromaius novaehollandiae

Palaeontologia

Miocaenum medium– present

Expression error: Unexpected < operator.

Miocaeno–praesens^[1]

Conservationis status

LC

Vigens (IUCN 3.1)^[2]

Subdivisiones: Subspecies

*D. n. novaehollandiae (Latham, 1790)^[3]

D. n. woodwardi (Mathews, 1912) (disputatus)^[4]
†D. n. diemenensis Le Souef, 1907^[3]
†D. n. minor Spencer, 1906

Synonyma

Formula:Collapsible list

Territorium

Dromaius novaehollandiae in regionibus rubris pallidis habitat.

Vocatio Dromaii novaehollandiae feminae in ZOOM Erlebniswelt Gelsenkirchen in Germania.

Dromaiis novaehollandiae, avibus sine volatu, sunt pennae permolles et fuscae, collis cruribus longis, et altitudinem 1.9 metrorum attingere possunt. Magna spatia transire possunt, et si opus est, usque ad 50 chiliometra per horam currere possunt. Variis plantis insectisque pascuntur, sed nonnullas hebdomades sine victu sueprtvivere possunt. Aquam raro bibunt, sed ex occasione copiosas summas consumunt.

Nascuntur Maii Iuniique mensibus, et feminae saepe inter se pro maribus pugnant. Feminae coire nonnullosque greges ovorum bis vel ter quoque anno possunt. Mares autem ova incubant, cum haud comedant et bibant. Pulli se post octo hebdomades ex ovis excludunt, et a patribus aluntur. Magnitudinem plenam post sex menses attingunt, sed cum maioribus manere possunt usque ad proximum annum nascendi.

Dromaius novaehollandiae est icon culturae Auatralianae, quae in armis heraldicis variisque nummis Australiae apparet. Avis praeterea est magna mythologiae indigenarum Australianorum proprietas, fabulis, carminibus, saltationibusque picta.

Systematica

Dromaius novaehollandiae diu cum Casuariidis digerebatur, parte ordinis Struthioniformium.^[5] Nova autem classificatio anno 2014 a Mitchell et al. proposita est, in enodatione DNA mitochondrialis condita. Quae classificatio Casuariidis suum ordinem Casuariformes dat,^[6] et solum Casuariios in familiae Casuariidarum digerit, Dromaios novaehollandiae in suam familiam, Dromaiidas, digerens. Cladogramma infra exhibitum ex eorum opere venit.^[7]

Recens paleognathae

	†Aepyornithidae

	Apterygidae

	Dromaiidae

	Casuariidae

	†Dinornithiformes

	Tinamidae

Rheidae

Struthionidae

Notae

↑ Patterson, C.; Rich, Patricia Vickers (1987). "The fossil history of the emus, Dromaius (Aves: Dromaiinae)". Records of the South Australian Museum 21: 85–117 .
↑ IUCN (vide situs scientificos).
↑ ^3.0 ^3.1 Brands, Sheila (14 Augusti 2008). "Systema Naturae 2000 / Classification, Dromaius novaehollandiae". Project: The Taxonomicon .
↑ "Names List for Dromaius novaehollandiae (Latham, 1790)". Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts .
↑ Christidis, Les; Boles, Walter (2008). Systematics and Taxonomy of Australian Birds. Csiro Publishing. p. 57. ISBN 978-0-643-06511-6 .
↑ Tudge, Colin (2009). The Bird: A Natural History of Who Birds Are, Where They Came From, and How They Live. Random House Digital. p. 116. ISBN 978-0-307-34204-1 .
↑ Mitchell, K.J.; Llamas, B.; Soubrier, J.; Rawlence, N.J.; Worthy, T.H.; Wood, J.; Lee, M.S.Y.; Cooper, A. (2014). "Ancient DNA reveals elephant birds and kiwi are sister taxa and clarifies ratite bird evolution". Science 344 (6186): 898–900

Bibliographia

Davies, S. J. J. F. 2003. "Emus." In Grzimek's Animal Life Encyclopedia: 8 Birds I: Tinamous and Ratites to Hoatzins, ed. secunda, ed Michael Hutchins, 83–87. Farmington Hills Michiganiae: Gale Group. ISBN 978-0-7876-5784-0.
Eastman, Maxine.1969. The Life of the Emu. Londinii et Sydneii: Angus and Robertson. ISBN 978-0-207-95120-6.
Latham, John. 1790. Index Ornithologicus, Sive Systema Ornithologiae: Complectens Avium Divisionem in Classes, Ordines, Genera, Species, Ipsarumque Varietates. Vol. 2, 665. Londinii: Leigh & Sotheby. Editio interretialis.
Patterson, C, et Patricia Vickers Rich. 1987. "The fossil history of the emus, Dromaius (Aves: Dromaiinae)." Records of the South Australian Museum 21: 85–117. Editio interretialis.