Miocaenum[2] (scil. "aevum"; a verbis Graecis μείων 'minor' + καινός 'novus') est epocha et series infima periodi Neogenicae. Milium annorum 23 030 a.p. incepit, Oligocaeno perfecto, et milium annorum 5 333 a.p. ad finem venit, Pliocaeno incipiente.

Arbor Dracaena cinnabari, silvarum Miocaenarum reliquum, in Dioscoridis Insula[1] virens

In sex aetates vel stadia divisum est, quae ab infimo ad supremum Aquitanium, Burdigalium, Langhium, Serravallium, Tortonium, Messinium appellantur.

Notae recensere

  1. Vide lemma "Dioscoridis Ins. apud Lexicon Universale Hofmann, ubi dicitur "DIOSCORIDIS Ins. Zocotora; in Afr. in mari Azanio, ubi definit Erythraeum (...)".
  2. "Miocaenum": Robertus Koeppel, Praelectiones geologiae et praehistoriae pars 1 iii (Romae, 1933) pp. 6-7 (Paginae selectae apud Google Books)

Nexus interni

Nexus externi recensere

Series = Epochae geologicae