Sigismundus Luxemburgicus

rex et imperator

Sigismundus Luxemburgicus,[1][2] natus Norimbergae die 15 Februarii 1368, obiit Znoimii in Moravia die 9 Decembris 1437. Sigismundus die 31 Maii 1433 imperator Sacri Romani Imperii a papa Eugenio IV coronatus est. Sigismundus fuit etiam princeps elector Brandenburgi inter annos 1378 - 1388 ac 1411 - 1415 et rex:

Wikidata Sigismundus Luxemburgicus
Res apud Vicidata repertae:
Sigismundus Luxemburgicus: imago
Sigismundus Luxemburgicus: imago
Nativitas: 14 Februarii 1368; Praga
Obitus: 9 Decembris 1437; Znoyma
Patria: Sacrum Romanum Imperium, Hungaria

Familia

Genitores: Carolus IV a Luxemburgio; Elisabetha de Pomerania
Coniunx: Maria Andegavensis, Barbara of Cilli
Proles: Elizabeth of Luxembourg, N. of Luxemburg, Prince of Hungary, Ioannes Corvinus
Familia: Domus Luxemburgensis

Memoria

Sepultura: Varadinum

Insignia heraldica

Sigismundus Luxemburgicus: insigne
Sigismundus Luxemburgicus: insigne
Sigismundus ab Alberto Durero pictus

Expeditionem sacram in Bulgariam anno 1396 duxit et Nicopolim obsidens a Turcis Serbicisque victus est.

Maria regina Hungariae fuit primus uxor Sigismundi. Non habuerunt proli. Barbara Cilliae filia comitis Cilliae fuit eius secunda uxor e qua genuit Elisabetham Luxemburgicam reginam Romanorum, Hungariae et Bohemiae.

Sigismundo urgente Ioannes XXIII antipapa concilium (Concilium Constantiense 1414-1418) Constantiae convocavit, ut Magnum Schisma (1378-1417) finiretur, quod anno 1417 factus est, cum Martinus V papa creatus sit. Praeterea Sigismundus Ioannem Hus reformatorem ad concilium invitavit et ei fidem publicam dedit. Tamen Hus postea ad mortem damnatus est.

Hoc in concilio Sigismundus sententiam famosam enuntiavisse fertur: "An non ego sum rex Romanus, et super Priscianum et eius grammaticam?"[3][4]

  1. "Sigismundus Luxemburgicus" (vide p. 530 apud Google Books) etc.
  2. "Sigismundus Luxemburgensis" (vide p. 215 apud Google Books) etc.
  3. Christoph Lehmann, Chronica der freyen Reichs-Statt Speyr (1610) (p. 863 apud Google Books)
  4. Post Wolfgangum Menzel et Thomam Carlyle, auctores saeculi XIX, brevius positiviusque recitari solet: "Ego sum rex Romanus et super grammaticam!" Wolfgang Menzel, Geschichte der Deutschen bis auf die neuesten Tage (editio 1843 p. 512); Thomas Carlyle, History of Friedrich II of Prussia, called Frederick the Great (1858) Textus apud gutenberg.org

Nexus externi

recensere
  Lexica biographica:  Gran Enciclopèdia Catalana • Den store danske • Deutsche Biographie • Commentatio Theodisce, Francogallice, Italice apud Lexicon historicum Helveticum • Store norske leksikon • Большая российская энциклопедия •
Reges Hungariae

Stephanus I (1000–1038) Petrus Orseolus (1038–1041) — Samuel Aba (1041–1044) — Petrus Orseolus (iterum) (1044–1046) — Andreas I (1046–1060) — Bela I (1060–1063) — Salomon (1063–1074) — Geza I (1074–1077) — Sanctus Ladislaus I (1077–1095) — Colomanus (1095–1116) — Stephanus II (1116–1131) — Bela II (1131–1141) — Geza II (1141–1162) — Stephanus III (1162–1172) — Ladislaus II (1162–1163) — Stephanus IV (1163–1165) — Bela III (1172–1196) — Emericus (1196–1204) — Ladislaus III (1204–1205) — Andreas II (1205–1235) — Bela IV (1235–1270) — Stephanus V (1270–1272) — Ladislaus IV (1272–1290) — Andreas III (1290–1301) — Venceslaus (1301–1305) — Otto (1305–1307) — Carolus I (1307–1342) — Ludovicus I (1342–1382) — Maria (1382–1395) — Carolus II (1385–1386) — Sigismundus (1395–1437) — Albertus (1437–1439) — Vladislaus I (1439–1444) — Ladislaus V (1444–1457) — Matthias Corvinus (1458–1490) — Vladislaus II (1490–1516) — Ludovicus II (1516–1526) — Ferdinandus I (1526–1564) — Maximilianus (1564–1576) — Rudolphus (1576–1608) — Matthias II (1608–1619) — Ferdinandus  II (1619–1637) — Ferdinandus III (1637–1657) — Ferdinandus IV (1647–1654) — Leopoldus I (1657–1705) — Iosephus I (1705–1711) — Carolus III (1711–1740) — Maria Theresia (1740–1780) — Iosephus II (1780–1790) — Leopoldus II (1790–1792) — Franciscus I (1792–1835) — Ferdinandus V (1835–1848) — Franciscus Iosephus I (1848–1916) Carolus IV (1916–1918)