Iosephus II (natus Vindobonae die 13 Martii 1741, ibidem defunctus die 20 Februarii 1790), fuit impertor Sacri Romani imperii ab anno 1765 usque ad annum 1790. Idem fuit rex Hungariae et Boemiae necnon et ipse post matris Mariae Theresiae imperatoris Francisci I conjugis mortem anno 1780 supervenientem tandem archidux Austriae.

Iosephus II.

Aequum se iudicem in rebus ad religionem spectantibus praebens, multas tamen leges contra Ecclesiam Catholicam tulit, ita ut anno 1782 papa Pius VI Vindobonam iret, se posse frustra sperans Imperatori persuadere, ut proposita mutaret.

Artis harmonicae et ipse studiosus anno 1782 certamen a se adiudicandum inter clavicymbalistas illustres Mozartium et Clementi fieri iussit; quo tandem peracto, Caesar ambo victores ex aequo esse decrevit. Mozartius autem postea litteris ad patrem missis ‘ut alii Italiani’ inquit 'sic et hic nihil nisi fraudator, quippe qui similis nesciocui μηχανικῷ tertiis velocissime ludit, alia autem nequit’.

Bibliographia recensere

  • Bendel, Rainer; et Spannenberger, Norbert. Katholische Aufklärung und Josephinismus: Rezeptionsformen in Ostmittel- und Südosteuropa. Coloniae Agrippinae: Böhlau Verlag, 2015.
  • Fillafer, Franz L.; et Wallnig, Thomas. Josephinismus zwischen den Regimen: Eduard Winter, Fritz Valjavec und die zentraleuropäischen Historiographien im 20. Jahrhundert. Vindobonae: Böhlau Verlag, 2016.
  • Gates-Coon, Rebecca. The charmed circle: Joseph II and the "five princesses," 1765-1790. West Lafayette, IN: Purdue University Press, 2015.

Nexus interni

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad imperatorem Iosephum II spectant.
  Lege Ἰωσὴφ Β΄ τῶν Ἁψβούργων ("Iosephus II") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam
Reges Hungariae

Stephanus I (1000–1038) Petrus Orseolus (1038–1041) — Samuel Aba (1041–1044) — Petrus Orseolus (iterum) (1044–1046) — Andreas I (1046–1060) — Bela I (1060–1063) — Salomon (1063–1074) — Geza I (1074–1077) — Sanctus Ladislaus I (1077–1095) — Colomanus (1095–1116) — Stephanus II (1116–1131) — Bela II (1131–1141) — Geza II (1141–1162) — Stephanus III (1162–1172) — Ladislaus II (1162–1163) — Stephanus IV (1163–1165) — Bela III (1172–1196) — Emericus (1196–1204) — Ladislaus III (1204–1205) — Andreas II (1205–1235) — Bela IV (1235–1270) — Stephanus V (1270–1272) — Ladislaus IV (1272–1290) — Andreas III (1290–1301) — Venceslaus (1301–1305) — Otto (1305–1307) — Carolus I (1307–1342) — Ludovicus I (1342–1382) — Maria (1382–1395) — Carolus II (1385–1386) — Sigismundus (1395–1437) — Albertus (1437–1439) — Vladislaus I (1439–1444) — Ladislaus V (1444–1457) — Matthias Corvinus (1458–1490) — Vladislaus II (1490–1516) — Ludovicus II (1516–1526) — Ferdinandus I (1526–1564) — Maximilianus (1564–1576) — Rudolphus (1576–1608) — Matthias II (1608–1619) — Ferdinandus  II (1619–1637) — Ferdinandus III (1637–1657) — Ferdinandus IV (1647–1654) — Leopoldus I (1657–1705) — Iosephus I (1705–1711) — Carolus III (1711–1740) — Maria Theresia (1740–1780) — Iosephus II (1780–1790) — Leopoldus II (1790–1792) — Franciscus I (1792–1835) — Ferdinandus V (1835–1848) — Franciscus Iosephus I (1848–1916) Carolus IV (1916–1918)