Sigismundus Luxemburgicus

Sigismundus Luxemburgicus,^[1]^[2] natus Norimbergae die 15 Februarii 1368, obiit Znoimii in Moravia die 9 Decembris 1437. Sigismundus die 31 Maii 1433 imperator Sacri Romani Imperii a papa Eugenio IV coronatus est. Sigismundus fuit etiam princeps elector Brandenburgi inter annos 1378 - 1388 ac 1411 - 1415 et rex:

Hungariae et Croatiae, a die 31 Martii 1387
Romanorum a die 20 Septembris 1410
Bohemiae ab anno 1419.

Vita

Expeditionem sacram in Bulgariam anno 1396 duxit et Nicopolim obsidens a Turcis Serbicisque victus est.

Maria regina Hungariae fuit primus uxor Sigismundi. Non habuerunt proli. Barbara Cilliae filia comitis Cilliae fuit eius secunda uxor e qua genuit Elisabetham Luxemburgicam reginam Romanorum, Hungariae et Bohemiae.

Sigismundo urgente Ioannes XXIII antipapa concilium (Concilium Constantiense 1414-1418) Constantiae convocavit, ut Magnum Schisma (1378-1417) finiretur, quod anno 1417 factus est, cum Martinus V papa creatus sit. Praeterea Sigismundus Ioannem Hus reformatorem ad concilium invitavit et ei fidem publicam dedit. Tamen Hus postea ad mortem damnatus est.

Hoc in concilio Sigismundus sententiam famosam enuntiavisse fertur: "An non ego sum rex Romanus, et super Priscianum et eius grammaticam?"^[3]^[4]

Notae

↑ "Sigismundus Luxemburgicus" (vide p. 530 apud Google Books) etc.
↑ "Sigismundus Luxemburgensis" (vide p. 215 apud Google Books) etc.
↑ Christoph Lehmann, Chronica der freyen Reichs-Statt Speyr (1610) (p. 863 apud Google Books)
↑ Post Wolfgangum Menzel et Thomam Carlyle, auctores saeculi XIX, brevius positiviusque recitari solet: "Ego sum rex Romanus et super grammaticam!" Wolfgang Menzel, Geschichte der Deutschen bis auf die neuesten Tage (editio 1843 p. 512); Thomas Carlyle, History of Friedrich II of Prussia, called Frederick the Great (1858) Textus apud gutenberg.org

Nexus externi

Lexica biographica: Gran Enciclopèdia Catalana • Den store danske • Deutsche Biographie • Commentatio Theodisce, Francogallice, Italice apud Lexicon historicum Helveticum • Treccani • Store norske leksikon • Большая российская энциклопедия •

Romanorum Imperatores et reges


Carolus Magnus • Ludovicus Pius • Lotharius I • Ludovicus II • Carolus Calvus • Karlomannus Bavariae • Carolus Crassus • Guido Spoletensis • Lambertus Spoletensis • Arnulphus Carintiae • Ludovicus Caecus • Berengarius Foroiuliensis • Otto I Magnus • Otto II • Otto III • Henricus II • Conradus II • Henricus III • Henricus IV • Henricus V • Lotharius III • Conradus III • Fridericus I Aënobarbus • Henricus VI • Otto IV • Fridericus II • Henricus (VII) • Conradus IV • Guilielmus ab Hollandia • (Alphonsus Castellae) • Ricardus a Cornwalli • Rudolphus I • Adolphus Nassovius • Albertus I • Henricus VII • Ludovicus IV Bavaricus • Carolus IV • Venceslaus a Luxemburgio • Rupertus Comes Palatinus • Iodocus a Moravia • Sigismundus Luxemburgicus • Albertus II • Fridericus III • Maximilianus I • Carolus V • Ferdinandus I • Maximilianus II • Rudolphus II • Matthias • Ferdinandus II • Ferdinandus III • Ferdinandus IV • Leopoldus I • Iosephus I • Carolus VI • Carolus VII Albertus • Franciscus I Stephanus • Iosephus II • Leopoldus II • Franciscus II

Reges Hungariae


Stephanus I (1000–1038) Petrus Orseolus (1038–1041) — Samuel Aba (1041–1044) — Petrus Orseolus (iterum) (1044–1046) — Andreas I (1046–1060) — Bela I (1060–1063) — Salomon (1063–1074) — Geza I (1074–1077) — Sanctus Ladislaus I (1077–1095) — Colomanus (1095–1116) — Stephanus II (1116–1131) — Bela II (1131–1141) — Geza II (1141–1162) — Stephanus III (1162–1172) — Ladislaus II (1162–1163) — Stephanus IV (1163–1165) — Bela III (1172–1196) — Emericus (1196–1204) — Ladislaus III (1204–1205) — Andreas II (1205–1235) — Bela IV (1235–1270) — Stephanus V (1270–1272) — Ladislaus IV (1272–1290) — Andreas III (1290–1301) — Venceslaus (1301–1305) — Otto (1305–1307) — Carolus I (1307–1342) — Ludovicus I (1342–1382) — Maria (1382–1395) — Carolus II (1385–1386) — Sigismundus (1395–1437) — Albertus (1437–1439) — Vladislaus I (1439–1444) — Ladislaus V (1444–1457) — Matthias Corvinus (1458–1490) — Vladislaus II (1490–1516) — Ludovicus II (1516–1526) — Ferdinandus I (1526–1564) — Maximilianus (1564–1576) — Rudolphus (1576–1608) — Matthias II (1608–1619) — Ferdinandus II (1619–1637) — Ferdinandus III (1637–1657) — Ferdinandus IV (1647–1654) — Leopoldus I (1657–1705) — Iosephus I (1705–1711) — Carolus III (1711–1740) — Maria Theresia (1740–1780) — Iosephus II (1780–1790) — Leopoldus II (1790–1792) — Franciscus I (1792–1835) — Ferdinandus V (1835–1848) — Franciscus Iosephus I (1848–1916) Carolus IV (1916–1918)

[1] "Sigismundus Luxemburgicus" (vide p. 530 apud Google Books) etc.

[2] "Sigismundus Luxemburgensis" (vide p. 215 apud Google Books) etc.

[3] Christoph Lehmann, Chronica der freyen Reichs-Statt Speyr (1610) (p. 863 apud Google Books)

[4] Post Wolfgangum Menzel et Thomam Carlyle, auctores saeculi XIX, brevius positiviusque recitari solet: "Ego sum rex Romanus et super grammaticam!" Wolfgang Menzel, Geschichte der Deutschen bis auf die neuesten Tage (editio 1843 p. 512); Thomas Carlyle, History of Friedrich II of Prussia, called Frederick the Great (1858) Textus apud gutenberg.org

[1]

[2]

[3]

[4]