Laus Nova
Laus Nova[1][2][3] vel plenum Laus Pompeia Nova[4] (alia nomina[4]: Lauda Nova, Alauda, Lauda, Laudensis urbs, Laudis civitas, Laudis Nova, Laudum) (Italiane Lodi) est Urbs Italiae et municipium, circiter 44 770 incolarum, in Langobardia regione situm et caput Provinciae Laudensis. Urbani Laudenses[4][5] (etiam: Lodonenses, Laudiciani) appellantur.
Locus: 45°19′0″N 9°30′0″E
Numerus incolarum: 44 709
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Gestio
Geographia
Territoria finitima: Bofalora, Cornelianum, Laus Pompeii, Montenasum, Fanum Sancti Martini in Strata, Octavicianus cum Villa Episcopi, Curtis Palasii, Fuxiraga, Dovaria
Coniunctiones urbium
Tabula aut despectus
Insigne
recensereGeographia
recensereUrbs in Padana planitie apud Adduam flumen, Viam Aemiliam et Solis viam stratam curribus motoriis perviam (italice Autostrada del Sole) sita est.
Clari cives
recensereNati
recensereEcclesia Catholica Romana
recensereLaus Nova est sedes episcopalis Ecclesiae Catholicae Romanae cum nomine Dioecesis Laudensis, et praesens episcopus est Mauritius Malvestiti. Etiam est episcopus emeritus, cui nome est Iosephus Merisi.
Fractiones, vici et loci in municipio
recensereFractiones
recensere- Fontana,
- Olmo,
- Riolo,
- San Grato.
Loci
recensere- Bottedo,
- Torre de' Dardanoni,
- Vigadore.
Municipia finitima
recensereNexus interni
- Langobardia (regio),
- Provincia Laudensis,
- Laus Pompeia,
- Urbes Italiae.
Nexus externi
recensereVicimedia Communia plura habent quae ad Laudem Novam spectant. |
Pinacotheca
recensere-
Collocatio Municipii Laudensis in Provincia Laudensi.
-
Ecclesia Cathedralis
-
Ecclesia Sancti Francisci, Saeculum XIII
Notae
recensere- ↑ Memorie spettanti alla storia, al governo ed alla descrizione della città, e della campagna di Milano, ne' secoli bassi, Volume 9 (Google eBook) conte Giorgio Giulini, Stamperia di G. Bianchi, 1760
- ↑ Po di Lombardia - Touring Club Italiano, Touring Editore, 2002 - 192 pagine
- ↑ www.lebellezzeditalia.it
- ↑ 4.0 4.1 4.2 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
- ↑ Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).