Hercynia silva[1] (Graece Ἑρκυνία ὕλη) sive Hercynius saltus[2] (Graece Ἑρκύνιος δρυμός) sive Hercynium iugum[3] (Graece Ἑρκύνιον ὄρος) sive simpliciter Hercynia[4] (Graece τὰ Ἑρκύνια) est nomen omnium saltuum vel silvarum quae iacent in Germania a Rheno in orientem et a Danuvio in septentrionem versus.

Hercynia silva

Ab occidente Carbonaria silva secuta esse videtur, inter cuius reliquias austro-orientales Arduenna et Vosegus sunt.

EtymologiaRecensere

Etymologia nominis dubia est. Sunt, qui "Hercynia" a verbo Celtico "erchynn" („altus, sublimis“) deducant. Walter Woodburn Hyde, historicus Americanus, originem in toponymis "Harz" et "Erzingen" esse opinatur[5]. Alii verbum proto-celticum *perkuniā (ab indoiranico *perkʷus = „quercus“) coniciuntur[6]. Haec deductio confirmari videtur nomine "firgunna", quo Hercynia silva in lingua Theodisca antiqua vocatur quodque ex eodem verbo repetit, "p" indoiranico in linguis Celticis exoleto, cum consonantium mutatione Germanica in "f" mutatum sit. Aliud nomen Germanicum forsitan Hercyniam silvam sonans est "faírguni" in lingua Gothica[7].

Medio aevo et postea interdum Harthici montes nomine silvae Hercyniae appellabantur, ut puta a Georgio Henning Behrens in tractatu "Hercynia Curiosa oder Curiöser Harz-Wald" vel in libro "Flora" medici Ioannis Thal.

SitusRecensere

Quam longe in orientem septentrionemque silva pateat apud antiquis dubium erat. Descriptio copiosior apud Caesarem invenitur:

(1) Huius Hercyniae silvae, quae supra demonstrata est, latitudo novem dierum iter expedito patet: non enim aliter finiri potest neque mensuras itinerum noverunt. (2) oritur ab Helvetiorum et Nemetum et Rauracorum finibus rectaque fluminis Danubii regione pertinet ad fines Dacorum et Anartium. (3) hinc se flectit sinistrorsus diversis a flumine regionibus multarumque gentium fines propter magnitudinem attingit. (4) neque quisquam est huius Germaniae, qui se aut adisse ad initium eius silvae dicat, cum dierum iter LX processerit, aut, quo ex loco oriatur, acceperit[8].

Partes sive reliquiae silvaeRecensere

NotaeRecensere

  1. Caes. Gall. 6.24.2; 6.25.1; Tac. Germ. 28.2. Aristoteles (Meteor. 1.13) Ἀρκύνια ὄρη dicit montes Europae septentrionalis significans. Ut in locorum nominibus fieri solet, manuscripta mediaevalia varias lectiones praebent. Constat quidem Hercyniam lectionem usitatam exhibere, quae etiam Graecis fontibus confirmatur.
  2. Plin. Nat. 4.80; 10.132. Liv. 5.34.4. Tac. Germ. 30.1.
  3. Plin. Nat. 4.100.
  4. Tac. Ann. 2.45 fin.
  5. Walter Woodburn Hyde: The Curious Animals of the Hercynian Forest. In: The Classical Journal 13/4 (1918), p. 232.
  6. Wolfgang Meid: Indogermanisch und Keltisch. In: Innsbrucker Beiträge zur Sprachwissenschaft. Sonderheft 25, Institut für Vergleichende Sprachwissenschaft der Universität Innsbruck, Ponte Aeni 1968.
  7. Indogermanisches Wörterbuch, 4. ed., in: www.koeblergerhard.de
  8. Caesar, Gall. 6,25
  9. Hofmanni Lexicon Universale sub voce "Bacenis"
  10. de:Rhön
  11. Hofmanni Lexicon Universale sub voce "Bacenis"