Ecclesia Graeco-Melchita Catholica

Ecclesia Graeco-Melchita Catholica (Arabice كنيسة الروم الملكيين الكاثوليك, DMG Kanīsat ar-Rūm al-Malakiyyīn al-Kāṯūlīk, Graece Μελχιτική Ελληνοκαθολική Εκκλησία) est ecclesia sui iuris ad Ecclesias Catholicas Orientales pertinens. In Libano numero fidelium tertia ecclesia est.

Ecclesia cathedralis Melchitarum Damasci in Syria nomine Ecclesia cathedralis dormitionis Sanctae Dei Genetricis.

Ecclesia cathedralis Sanctae Dei Genetricis Halapiae in Syria.

Ecclesia Sancti Andreae Accone in Israel.

Nomen

Nomen 'Melchitae' a verbo Aramaico ܡܠܟܝܐ / malka 'rex') sive ab Arabico adiectivo ملكي / malakī, 'regalis', sensu latiore etiam 'imperialis') repetitur, quo post Concilium Chalcedonense anni 451 Christiani ab imperatore byzantino adiuti, ut minores fierent, ab aliis ecclesiis Orientalibus appellati sunt.

Distributio nominis historica

Melchitae cives linguae Graecae in urbibus Levantis et Aegypti habitantes esse solebant, cum Syro-Orthodoxi, qui Concilium Chalcedonense abnuissent, ac Copti magis extra urbes vivebant. Ecclesia Melchitica in tres patriarchatus, Alexandrinum, Antiochenum et Hierosolymitanum, divisa est. Non-Chalcedonenses sedes patriarchales in Alexandria (Ecclesia Orthodoxa Coptorum) et Antiochia (Ecclesia orthodoxa Syrorum) constituerunt.

Historia ecclesiae

Ab anno 1342 sacerdotes Catholici Damascum et in alias Orientis regiones venerunt, ut missionarii Christianos aliarum ecclesiarum ad conversionem moverent. Ex tunc intra ecclesias Orthodoxas et Orientales duo erant factiones, quarum altera Ecclesiae Catholicae Romanae favebat, altera resistebat. Anno 1724 Cyrillos VI Tanas, episcopus pro-Catholicus, patriarcha Antiochenus electus est. Etsi patriarcha Constantinopolitanus Ieremias III electionem quasi occupationem Romanam arbitratus Sylvestrum monachum patriarcham proposuit, tamen Benedictus XIII papa vindicias Cyrilli agnovit. Ex eo tempore ecclesia Melchitarum in duas partes, Orthodoxam et Catholicam, divisa est, nomine Melchitarum posthac solos Catholicos denotante.

Maximos IV Sayegh patriarcha Concilii Vaticani Secundi particeps fortiter ac proficienter pro restauratione ritus pristini (id est riti Byzantini), qui per saecula vi ritus Romani corruptus erat, concertavit, maximam sibi auctoritatem apud Christianos orientales vindicans. Non solum Curia Romana convincenda erat, sed etiam pars cleri suae ipsius ecclesiae Melchitarum. Anno 1960 Ioannes XXIII papa Maximo postulante concessit, ut lingua vernacula in liturgia celebranda adhiberetur. Ioannes XXXIII etiam rito Antiocheno utens sacerdotem Melchitam, patrem Gabriel Acacius Coussa, episcopum ordinavit.

His diebus caput ecclesiae sive patriarcha Antiochenus est Ioseph Absi. Sedes eius est prope ecclesiam cathedralem dormitionis Sanctae Dei Genetricis Damasci; sedes Libanae sunt Raboueh et Ain Traz.

Ritus et structura

Ecclesia Graeco-Melchita Catholica ritu Byzantino cum aliis ecclessis orientalibus communiter utitur, simul autem pars est Ecclesiarum Catholicarum. Lingua liturgiae tralaticia est Arabica Graecaque, sed his diebus liturgiae multis linguis, prout lingua materna fidelium variat, celebrantur. Synodus episcoporum quotannis congregatur ad res administrativas theologicasque disputandas. Multitudo sacerdotum matrimonium init.

Plurimi fideles in Syria, Libano, Iordania, Israël et Palestina vivunt. Multi autem Melchitae in regionibus originis saepe persecutionibus vexati in alias terras fugaverunt. His diebus toto orbe terrarum fere 1.600.000 fidelium sunt.

Ecclesia Graeco-Melchita Catholica est maxima communitas Catholica in Syria (234.000) et Israel (una cum Palaestina 80.000), secunda in Libano (425.000). Paulopolis est maxima Melchitarum communitas in diaspora (fere 433.000), Argentina sequente (302.800). Aliae magnae Melchitarum communitates inveniuntur in Australia (52.000), Canada (35.000), Venetiola (25.400), Civitatibus Foederatis Americae (24.000) et alibi.

Si plus legere vis

• Ignatius Dick 1994. Les Melkites. Grecs-orthodoxes et grecs-catholiques des Patriarcats d'Antioche, d'Alexandrie et de Jérusalem. Turnholti, ISBN 2-503-50308-X.
• Ignatius Dick 2004. Melkites. Greek Orthodox and Greek Catholics of the Patriarchates of Antioch, Alexandria and Jerusalem. Roslindale MA.
• Jean-Pierre Valognes 1994. Vie et mort des Chrétiens d'Orient. Des origines à nos jours. Parisiis, ISBN 2-213-03064-2.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Ecclesiam Graeco-Melchitam Catholicam spectant.

• Ecclesia Graeco-Melchita Catholica (Arabice, Anglice, Francice)
• Phoenicia: Historia Melchitarum (Anglice)