Ioannes Ivo Le Drian
Ioannes Ivo, vulgo Jean-Yves Le Drian (natus Oriente in urbe Britanniae Minoris die 30 Iunii 1947), est politicus Franciae.
Patria: Francia
Familia
Coniunx: Maria Vadillo
Proles: Thomas Le Drian
Oriente in urbe natus, in oppido adiacenti Lanester educatus est, avis et proavis circa portu navesque semper versatis. Alumnus est universitatis Redonensis. Hanneboti magister scholarum, ab anno 1973 Redonis lector laborabat, ubi anno 1974, orationis Francisci Mitterrand auscultator, factioni socialisticae se iunxit. Inter annos 1981 et 1998 magister civium urbis natalis, inter 2004 et 2017 praeses consilii regionalis Britanniae Minoris meruit. Distinctionem Britanniae Minoris intra Franciam continenter favebat.
Legatus fuit conventui nationali annis 1978–1991 et 1997-2007. Annis 1991 et 1992, praeside Mitterrand, prima ministra Editha Cresson, secretarius civicus a mare operam dedit. Sub praesidatu Nicolao Sarkozy bis vel ter ad ministerium munitionis convocatus hoc officium semper recusavit. Denuo ab anno 2012 ad 2017, praeside Francisco Hollande, minister a munitione fuit, primis ministris Ioanne Marco Ayrault, Manuele Valls, Bernardo Cazeneuve. A die 17 Maii 2017 minister a rebus externis Franciae meret in regimine factionis La République en marche!(fr) (primo ministro Eduardo Philippe, praeside Emmanuele Macron) qua ratione e factione socialistica mense Martio 2018 abiit. Mense Novembri 2021, In colloquio cum ephemeride "Le Monde", Jean-Yve Le Drian sollicitudinem expressit de praeda oeconomica in terris Africanis pendentibus, digito monstrans apud Sinas et Russiam. "Competitores nostri nullas taboos vel limites habent" dixit Jean-Yves Le Drian, secundum quos Europaei omni pretio suam necessitudinem cum continenti Africae reficere debent.
Bibliographia
recensere- "Royal, Montebourg, Hamon... l'équation risquée de Manuel Valls" in Le Monde (2 Apr. 2014)
- Hubert Coudurier, Jean-Yves Le Drian, le glaive du président. Lutetiae: Plon, 2017. ISBN 9782259251419 (Paginae selectae apud Google Books)
- Benjamin Keltz, Nicolas Legendre, Le phénomène Le Drian: Enquête sur le plus influent des bretons. Coin de la rue, 2016. ISBN 979-10-96883-00-4
Nexus externi
recensereVicimedia Communia plura habent quae ad Ioannem Ivonem Le Drian spectant. |
- Ioannes Ivo Le Drian apud Rectionem Franciae
- Ioannes Ivo Le Drian apud situm Conventus Nationalis
Mauritius Couve de Murville 1959 • Michael Debré 1968 • Mauritius Schumann 1969 • Michael Jobert 1973 • Ioannes Sauvagnargues 1974 • Ludovicus de Guiringaud 1976 • Ioannes François-Poncet 1978 • Claudius Cheysson 1981 • Rolandus Dumas 1984 • Ioannes Bernardus Raimond 1986 • Rolandus Dumas 1988 • Alanus Juppé 1993 • Herveus de Charette 1995 • Hubertus Védrine 1997 • Dominicus de Villepin 2002 • Michael Barnier 2004 • Philippus Douste-Blazy 2005 • Bernardus Kouchner 2007 • Michaela Alliot-Marie 2010 • Alanus Juppé 2011 • Laurentius Fabius 2012 • Ioannes Marcus Ayrault 2016 • Ioannes Ivo Le Drian 2017 • Catharina Colonna 2022 • Stephanus Séjourné 2024 Opus geopoliticum • Porta Unionis Europaeae • Porta Franciae • Ministri a rebus externis civitatum Europaearum hodiernarum Capsae cognatae: Primi ministri Franciae • Ministri rerum externarum Francici 1870–1959 | |
Petrus Guillaumat 1959 • Petrus Messmer 1960 • Michael Debré 1969 • Robertus Galley 1973 • Iacobus Soufflet 1974 • Ivo Bourges 1975 • Ioël Le Theule 1980 • Robertus Galley 1980 • Carolus Hernu 1981 • Paulus Quilès 1985 • Andreas Giraud 1986 • Ioannes Petrus Chevènement 1988 • Petrus Joxe 1991 • Petrus Bérégovoy 1993 • Franciscus Léotard 1993 • Carolus Millon 1995 • Alanus Richard 1997 • Michaela Alliot-Marie 2002 • Herveus Morin 2007 • Alanus Juppé 2010 • Gerardus Longuet 2011 • Ioannes Ivo Le Drian 2012 • Sylvia Goulard 2017 • Florentia Parly 2017 • Sebastianus Lecornu 2022 Capsae cognatae: Praesides Franciae • Primi ministri Franciae | |