Convenientia, sive fortasse conformitas, est ratio, qua homo suos habitús, fides, moresque ad gregis normas sociales vel sententias politicas accommodat.[1] Normae sunt certae regulae tacitae, quas grex singulorum inter se communicant et quae eorum interactiones cum aliis ducunt. Homines saepe sese societati congruere constituunt, potius quam cupiditates personales obsequendas, quia viam ire, quam alii fecerunt, saepe facilius est quam novam viam facere. Propensitas conveniendi in parvis gregibus et omni societate fit, atque ex gratiis et incitamentisque subtilibus (obnoxio mentis statú), vel ex rectis apertisque pressuris socialibus fieri potest. Convenientia fieri potest aliis praesentibuis vel cum singulus solus sit. Exempli gratia homines normas sociales accipere solent, cum cenant vel televisionem spectant, etiamsi soli sunt.

Quae linea cum prima linea congruit, A aut B aut C? In experimento conventientiae Aschiano homines saepe iudicium maioritatis acceperunt, etsi maioritas errabat.
Manipulus tympanorum Legionem ducis Wellingtoniensis per vias Erquinghem-Lys in Septentrione praefecturá Franciae ad curiam municipalem ducit, ut milites claves oppidi accipiant. Ornatus et copiarum et musicorum gregariorum est apertum convenientiae signum.

Homines sese saepe accommodant, incolumitatem intra gregem appetentes, usitate gregem hominum sibi aetate, culturá, religione, vel statú educationalí similium. Quod saepe appellatur cogitatio gregis: exemplar cogitationis, cuius proprietates sunt fallacia sui, arcessita consensús fabrica, et convenientia aestimationum et ethicae gregis, quae realisticam aliorum cursuum actionis aestimationem neglegit. Qui gregi obsequi nolit, periculum reiectionis socialis tolerat. Convenientia saepe cum adulescentia et cultura iuvenum consociatur, sed homines omnium aetatum vitae valide afficit.[2]

Ovis atra in nonnullis culturis est metaphora anticonvenientiae.
Celebritas convenientiam implicat. Hic in Facebook 128 amici hanc paginam amant.

Quamquam pressura parium negativa patefieri potest, convenientia vel bona vel mala putari potest. Autocinetorum in definito viae latere agitatio convenientia utilis videri potest.[3] In circumiectis idoneis convenientia annis primae pueritatis sinit, ut puer discat et ergo proprios mores asciscat, qui necessarii sunt, ut se gerat et intra societatem recte crescat.[4] Convenientia formationem et sustentationem normarum socialium movet, et societates leniter secundum praedictiones operari iuvat, moribus adversis regulas non scriptas a se depulsis. Convenientia hoc sensu vis positiva percipi potest, quae pugnacitatem, infamiam, periculumque prohibet.

Quia convenientia est res gregaria, res haud alienae sicut gregis magnitudo, unanimitas, cohaerentia, status socialis, priora pignora, et opinio publica gradum convenientiae decernere iuvant, quem singulus exhibeat.

Salomo E. Asch, psychologus gestalt et psychologus socialis Polonico-Americanus, qui convenientiam insigniter indagavit, experimento conventientiae Aschiano innotuit.

Nexus interni

  1. Cialdini et Goldstein 2004.
  2. McLeod 2016.
  3. Aronson, Wilson, et Akert 2007.
  4. G. L. (1931), "Conformity," Peabody Journal of Education 8, no. 5 (Martius): 312. JSTOR 1488401. doi:10.1080/01619563109535026.

Bibliographia

recensere
Ornatús scholastici sunt apertum convenientiae signum
  • Aronson, E., T. D. Wilson, et R. M. Akert. 2007. Social Psychology, ed. 6a. Upper Saddle River Novae Caesareae: Pearson Prentice Hall. ISBN 978-0-13-233487-7
  • Ashford, Jose B., et Craig Winston LeCroy. 2009. Human Behavior in the Social Environment: A Multidimensional Perspective. Belmont Californiae: Cengage Learning. ISBN 9780495601692.
  • Baron, R. S., J. A. Vandello, et B. Brunsman. 1996. "The forgotten variable in conformity research: Impact of task importance on social influence." Journal of Personality and Social Psychology 71 (5): 915–27. doi:10.1037/0022-3514.71.5.915.
  • Bierbrauer, Günter. 2005. Sozialpsychologie. Stutgartiae: Kohlhammer. ISBN 978-3-17-018213-4.
  • Brown, Bradford. 1986. "Perceptions of peer pressure, peer conformity dispositions, and self-reported behavior among adolescents." Developmental Psychology 22 (4): 521–30. doi:10.1037/0012-1649.22.4.521.
  • Cialdini, Robert B. 2008. Die Psychologie des Überzeugens. Ed. 5a. Bernae: Huber. ISBN 978-3-456-84478-7.
  • Cialdini, Robert B., et N. J. Goldstein. 2004. "Social influence: Compliance and conformity." Annual Review of Psychology 55: 591–621. doi:10.1146/annurev.psych.55.090902.142015. PMID 14744228. PDF.
  • Forsyth, Donelson R. 2019. Group dynamics. Ed. 7a. Bostoniae: Cengage. ISBN 1337408859, ISBN 9781337408851.
  • Hill, Jennifer. 2015. How Consumer Culture Controls Our Kids: Cashing in on Conformity. Sanctae Barbarae Californiae: Praeger. ISBN 9781440834820.
  • Hirsig, René, 1974. Menschliches Konformitätsverhalten: am Computer simuliert. Basiliae: Birkhäuser. ISBN 3-7643-0712-9.
  • Hogg, M. A., et G. M. Vaughan. 2005. Social psychology. Harlow: Pearson/Prentice Hall.
  • Kelman, H. 1958. "Compliance, identification, and internalization: three processes of attitude change." Journal of Conflict Resolution 2: 31–60.
  • McLeod, Saul. 2016. "What is Conformity?" Simply Psychology, Editio interretialis.
  • Moghaddam, Fathali M. 1998. Social Psychology: Exploring Universals Across Cultures W.H.Freeman & Co Ltd. Novi Eboraci
  • Peuckert, Rüdiger. 1975. Konformität: Erscheinungsformen – Ursachen – Wirkungen. Stutgartiae: Enke. ISBN 3-432-88331-5.
  • Thoreau, Henry David. 1993. Civil disobedience, and other essays. Novi Eboraci: Dover Publications. ISBN 0486275639.
  • Wiswede, Günter. 1976. Soziologie konformen Verhaltens. Stutgartiae: Kohlhammer. ISBN 3-17-002753-0.
  • Witte, Erich H., et James H. Davis, eds. 1996. Understanding group behavior. 2 vol. Mahwah Novae Caesareae: Lawrence Erlbaum Associates. ISBN 0805816402 (v. 1, charta), ISBN 0805816410 (v. 2, textile), ISBN 0805816429 (v. 2, charta).

Nexus externi

recensere
  Vicicitatio habet citationes quae ad convenientiam spectant.