Autocinetum

vehiculum cum rotis, primum quattuor, in usu celeriter populos ad alios locos transportare

Autocinetum[1][2], autoraeda[1][2], autocurrus[2], vel currus automobilis[2], est vehiculum cum rotis, primum quattuor, in usu celeriter populos ad alios locos transportare. Actum est autocinetum aut vi vaporica, aut vi electrica aut vi petroleica, et gubernatur a persona. Cense est ortu suo anno 1886, cum autocineto Benz Patent-Motorwagen nomine.

Hybrida onerabilis a Hyundai factus, species Sonata Plug-in Hybrid speciei annalis 2015.

Quo modo autocineta operanturRecensere

 
Motrum, cor autocineti. Hic, a petroleo actus, genus adhibitissimum historiae autocinetorum fuit.
Unam legis e paginis de
disserentibus
 

Autocinetum vehiculum est machinatum plerumque quattuor rotis praebitum, quod gubernaculo rotatili sive rotula moderatrici dirigitur. Vim motricem suppeditat motorium sive motrum in quo benzenio (mixtura fractionum petrolei destillati, genus laticis igniferi) comburitur. Intra motorium partes sunt mobiles quorum motu alternanti per varios apparatus mechanicos vis reciproca in motiones versatiles convertitur ac demum inter quattuor rotas dispertitur.

Partes principales motori combustione interna acti sunt haec: Truncus sive moles motorii est pars maxima et gravissima, in qua modioli (numero inter quattuor et sedecim) terebrantur. In modiolis emboli inseruntur qui expansione mixturae ardentis naphthae et aere moventur. Circumcirca embolos sunt anuli ferrei ad oleum et gasia ardentia constringenda adapti. Hi emboli ad ferrum uncatum scapis nectentibus iunguntur quod invicem magnam rotam momentosam convertit.

Super truncum motori epistylium sive caput modiolorum cochleis robustis affixum est. Subter est patina sive receptaculum olei in qua antlia olei locatur. In epistylio sunt valvulae per quas alimentum introit et fumus exit. Prope has sunt et scintillatra vi electridis acta ad naphtham ipso articulo maximae compressionis accendendam.

Apparatus quo naphtha et aer miscentur est migma? benzini sive scatebra naphthae nebulosae cui alimentum ab antlia naphthae suppeditatur. Haec in receptaculo naphthae locatur, illa super fauces multiforabiles in epistylio.

Motio versatilis rotae momentosae per compaginem discorum molaris instar ad scapum actorium transfertur in quo est commissura universalis ubi licet scapo quaquaversum flecti. Hic invicem per rotulas dentatas differentiales aut rotas posticas aut omnes quattuor rotas et canthos circumagit.

Autocineti structuraRecensere

De structura autocineti sunt: motrum, transmissio, elevatio, frenum et loculus.

MotrumRecensere

Motrum est apparatus, qui deflagrationis vim convertit in motum. Sunt partes motri:

  1. caput: est motri operimentum, sub quo invenitur cylindri camara et coagmentantur clipei, trutina et, aliquando, axis eminentiarum
  2. axis machinarum: mutat alternum emboli motum in conversionem
  3. iugum capitis: oppilat singulas cylindrorum camaras, ne mixtio gaseorum, aqua vel oleum circa effundantur
  4. cylindrum: est pars formæ fistulosæ, intra quam embolum movetur et ubi fiunt deflagrationes
  5. embolum: movetur intra cylindrum et premit ustionis materiam
  6. iniector: ustionis materiam immittit in camaram cylindri
  7. clipeus: permittit et interrumpit introitum et exitum gaseorum in cylindrum
  8. distributor: transportat scintillam electricam ex circumvoluto in scintillæ iuncturam
  9. axis eminentiarum: regit apertionem clipeorum
  10. trutina: impellit clipeos, in motris ubi axis eminentiarum non est super eos
  11. scintillæ iunctura: coagmentatur capiti cylindri et incendit, per scintillam, mixtionem aeris cum ustionis materia
  12. rota motri: transfert torturam axis machinarum ad mechanema
  13. collector: sunt tubi, qui captant et distribuunt gasea motri

TransmissioRecensere

  1. copula: sinit iungi duas partes eiusdem axis (i.e., rotam motri et mechanema), ut motus unius alteri communicetur; sinit quoque eas separari, ut communicatio motus interrumpatur
  2. mechanema: minuit et auget rotationem motri
  3. temperator: componit motum suum cum mechanematis, ut simul fiant. Ita vitantur ictus, qui possunt nocere partibus motri
  4. differentiale: transfert per rotas dentatas torturam duobus semiaxibus
  5. axis: fixus in media rota, rotam copulat cum fultura vehiculi
  6. semiaxis: iungit differentiale cum rota motrice, quæ movetur in conversionem

ElevatioRecensere

  1. pneumaticum: gummeum et aere inflatum, tegit rotæ superficiem et solo adhæret
  2. retentor ictus: tenet rotam contra solum
  3. virga torturæ: facta ex metallo, duas coniungit elevationis turres et stabilem facit fulturam, quando cursus autocineti flectitur

FrenumRecensere

Frena tardant vel cessant autocinetum: duo sunt:

  1. frenum pedale
  2. frenum manuale

LoculusRecensere

Loculus est pars autocineti, quæ accipit aurigam, viatores et, forte, onera

  1. vitrum anticum: ex duabus laminis vitreis, quæ iunguntur pellicula PVB, protegit aurigam contra ventum, pluviam, volatilia et alias res, quæ forte ingrederentur vehiculum
  2. rotula moderatrix: circulus, per quem auriga statuit quo vadat vehiculum
  3. fultura: structura, quæ supportat omnes alias partes vehiculi

Partes autocinetiRecensere

HistoriaRecensere

 
Carolus Benz (anno indicto), autocinetorum repertor.

Primum autocinetum vapore agebatur. Erat Francogallus, Nicolaus Iosephus Cugnot nomine, qui carrum trirotalem machina vaporica actum anno 1769 Lutetiae finxit. Die 3 Iulii 1886, Carolus Benz ingeniarius Theodiscus primo autocineto a se invento Manhemii vexit. Celerrimum autocinetum machina vaporica actum a fratribus Francisco et Freelan Stanley anno 1906 constructum est, cuius maxima velocitas erat 205 chiliometra per horam, eo tempore celerrimum automocinetum mundi. Primum autocinetum electricum a Roberto Anderson homine Scotico anno 1839 finctum est. Primum autocinetum petroleo utens erat carrus trirotalis quem Carolus Benz anno 1896 finxit.


Societates autocineticaeRecensere

Nexus interni

NotaeRecensere

  1. ↑ 1.0 1.1 Neulateinisches Glossar.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Vilborg, Ebbe, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda, 2009.

BibliographiaRecensere

Nexus externiRecensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad autocinetum spectant.


Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Autocinetum&oldid=3606372"