Myrmidones (Graece Μυρμιδόνες) in mythologia Graeca sunt antiqua tribus Thessalica,[1] cuius incolae in Iliade Homeri sunt populus cui bello Troiano Achilles imperat.[2] Myrmidones partem Thessaliae meridianae et regionem Phthiam incolebant.

Myrmidonum origoː homines e formicis nascentes. Imago a Vergile Sole circa 1560 incisa ad librum septimum Metamorphoseon illustrandum.

Narratio Aeschyli recensere

Aeschylus tragoediam Myrmidones inscriptam composuit.[3]

Narratio Ovidii recensere

Mira fabula de Myrmidonum origine ab Ovidio narratur. Nam cum Aeacus, filius Iovis et nymphae Aeginae, nec non pater Pelei et avus Achillis, insulam in qua regnabat Aeginam nominasset, Iuno aegre ferens insulam in honorem paelicis suae nominatam, pestem immanem Aeginam immisit. Cuncti homines et animalia perierunt: Aeacus, iam paene solus in deserta terra cum filiis relictus, Iovem patrem flebilis precatus est, sibi populum redderet, totidem homines quot formicas in cortice sacrae quercus euntes viderat. Zeus filium exaudivit et formicas in homines patientes laboris et parcos convertit. Nam dotes formicarum homines facti servaverunt. Itaque a Graeco verbo μυρμηξ, formicam designante, nomen Myrmidones duxerunt. Postea cum Peleus, filius Aeaci, a patre ob necem fratris exsilio damnatus esset, partem Myrmidonum secum in Thessaliam duxit.

Notae recensere

  1. Driessen 2003: 289 "Achilles is king of the Myrmidons, a Thessalian Greek tribe, and brought them with him to Troy as his troops"; Halliwell 2015: 287.
  2. Achilles ipse est "the great Myrmidon / Who broils in loud applause" in Troilus and Cressida ludo Gulielmi Shakespearii.
  3. Sulzberger 1934; Croiset 1894.

Bibliographia recensere

Fontes antiqui
Fontes secundarii
  • Barabino, G. (1956) I Myrmidones di Accio. Ἀντίδωρον U. E. Paoli oblatum, 57-72. Genova: Istituto di Filologia classica.
  • Bartoletti, Vittorio (1966) Un frammento dei Myrmidones di Eschilo. American Studies in Papyrology 1: 121-123.
  • Carnes, Jeffrey S. (1990-1991) The Aiginetan genesis of the Myrmidons: a note on Nemean 3.13-16. Classical World 84: 41-44.
  • Croiset, Maurice (1894) Eschyle, imitateur d'Homère, dans les Myrmidons, les Néréides, les Phrygiens, Revue des Études Grecques 7 (26)ː 151-180.
  • Di Benedetto, Vincenzo (1967) Il silenzio di Achille nei Mirmidoni di Eschilo. Maia 19: 373-386.
  • Driessen, C. Michiel (2003) Evidence for *ǵʰelh₂-, a new Indo-European root. Journal of Indo-European Studies 31: 279-305.
  • Gardner, Hunter H. (2014) Bees, ants, and the body politic: Vergil’s Noric plague and Ovid’s origin of the Myrmidons. Vergilius 60: 3-31.
  • Garzya, Antonio (1991-1992) Sui frammenti dei Mirmidoni di Eschilo. Rendiconti della Accademia di Archeologia, Lettere e Belle Arti 63: 385-398.
  • Hadjicosti, Ioanna L. (2006) Tragedy as παιδεράστρια: (Sophocles' Niobe fr. 448 and Aeschylus' Myrmidones). Studi Italiani di Filologia Classica IV:4(1): 131-135.
  • Halliwell, Stephen (2015) Aristophanes: Frogs and Other Plays. A Verse Translation, with Introduction and Notes. Oxford University Press.
  • Kalén, T. (1935) Det nya fragmentet av Aischylos' Myrmidones. Eranos 33: 39-62.
  • MacDonald, Dennis Ronald (1991) Andrew and the ant people. The second century 8: 43-49.
  • Max, G. E. (1983) Mad wolves, Myrmidons, and montage: Homer and the film sense. Classical Bulletin 59: 41-43.
  • Sears, Matthew (2009-2010) Warrior ants: elite troops in the Iliad. Classical World 103(2): 139-155.
  • Smethurst, Mae J. (1974) A repetition in the Myrmidons of Aeschylus. Mnemosyne 27: 67-69.
  • Sulzberger, R. (1934) Un fragment des « Myrmidons » d'Eschyle?. Antiquité Classique 3: 447-450.