Iulius Nepos
Iulius Nepos (natus circa annum 430; necatus anno 480) fuit imperator imperii Romani parte ad occidentem solem vergenti ab anno 474 usque ad insequentem annum.
VitaRecensere
Iulius Nepos erat ab anno 468 Magister militum Dalmatiae, successor patrui Marcellini.
Anno 474, Iulius Nepos, cum approbatione Imperatoris Romani Orientalis Zenonis, imperator imperii Romani parte ad occidentem solem vergenti creactus est.
Anno 475, Orestes magister militum eum ex Italia expulit et filium Romulum Augustum, numquam a Zenone approbatum, imperatorem fecit. Iulius Nepos ergo ultimus legitimus vel approbatus imperii Romani imperator fuit. Fugit cum imperatore fideli Ovida in Dalmatiam.
Insequenti anno, Romulus Augustulus depositus est. Barbarus Odoacer dux Italiae mansit, se regem Italiae fecit, et insignia Imperii imperatori Zenoni misit. Zeno ei titulum patricii concedit, sed imperatoris titulum Iulio Nepoti reservavit.
Anno 480, Iulius Nepos a sicario Odoacris necatus est.
Nexus externiRecensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Iulium Nepotem spectant. |
- De Iulio Nepote in "De Imperatoribus Romanis" (pagina a Radulpho W. Mathisen scripta) (Anglice)
|
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |