Antiquus Oriens Medius
Antiquus Oriens Medius est spatium temporis Antiquitatis, Mesopotamiae, Anatoliae, Iraniae, Aegyptique proprium, praecipue inter finem praehistoriae (aetate Chalcolithica; ad 4500 a.C.n.) et Antiquitatem Classicam (saeculo quinto a.C.n.). Regio quae Mesopotamiam, Syriam, Palaestinamque comprehendit "luna fertilis" appellari solet.

Antiquus Oriens Medius diu dicitur "cuna civilizationis" quia ibi primae urbes, leges, scripturae, et civitates ortae sunt. Itaque ars bellica, mathematica, et astronomia in eo tempore primum cultae sunt.
Culturae ArchaeologicaeRecensere
In Mesopotamia chronologia mediaRecensere

Neolithicum et ChalcolithicumRecensere
- Neolithicum aceramicum
- Cultura al Ubeid (6500–3800 a.C.n.)
- Periodus Orchoensis (4000–3200 a.C.n.)
Aetas Aenea priscaRecensere
- Periodus Iemdet Nasr (3200–3000 a.C.n.)
- Periodus archaica dynastica Sumeria (3000 a.C.n.–2334 a.C.n.)
- Imperium Accadium (2334 a.C.n.–2154 a.C.n.)
- Dynastia Gutia (2154–2116 a.C.n.)
- Tertia dynastia Ur vel Imperium Neosumerium aut Renascentia Sumeria (2111 a.C.n.–2004 a.C.n.)
Aetas Aenea mediaRecensere
- Regna Amorrea (2004–1763 a.C.n.)
- Mari
- Subartu
- Prima dynastia Babylonia vel Imperium Palaeobabylonicum (1763–1595 a.C.n.)
Aetas Aenea posteriorRecensere
- Cassitae (1595–1155 a.C.n.)
- Hittitae (1370–1190 a.C.n.)
- Imperium Assyrium (1390–1076 a.C.n.)
Aetas FerreaRecensere
- Nationes marinae
- Elamitae
- Imperium Neoassyrium (911 a.C.n.–627 a.C.n.)
- Imperium Neobabylonium (627 a.C.n.–539 a.C.n.)
- Imperium Persarum (539 a.C.n.–336 a.C.n.)
In AnatoliaRecensere
Neolithicum et ChalcolithicumRecensere
Aetas AeneaRecensere
- Hatti et Hurri (saec. XXIV-XXI a.C.n.)
- Mitanni[1] (saec. XVII a.C.n.)
- Cassitae (1595–1155 a.C.n.)
- Hittitae (1370–1190 a.C.n.)
- Phrygii
- Ilium
- Mycenaei
Aetas FerreaRecensere
In LevanteRecensere
EpipalaeolithicumRecensere
Neolithicum et ChalcolithicumRecensere
Aetas AeneaRecensere
- Regna Amorrea (2004–1763 a.C.n.)
- Canaanitae
Aetas FerreaRecensere
LinguaeRecensere
Medio Oriente Antiquo erant permultae linguae, multae tandem in cuneiforme scriptae, sed paucae linguae abecedario. Aegypto praecipui sunt scriptura hieroglyphica. Pars maior linguarum fuerunt semiticae, sed aliarum nescimus coniunctiones.
NotaeRecensere
Nexus interniRecensere
BibliographiaRecensere
- Dalley, S. 1989. Myths from Mesopotamia: Creation, the Flood, Gilgamesh and Others. Oxoniae: Oxford University Press. ISBN 0-19-814397-4. (Anglice)
- Falkenstein, A., et V. von Soden. 1953. Sumerische und akkadische Hymnen und Gebete, Artemis-Verlag, Zürich 1953. (Theodisce)
- Fletcher, B., et D. Cruickshank. 1996. Sir Banister Fletcher's a History of Architecture. Ed. 20a. Architectural Press (primo edita 1896). ISBN 0-7506-2267-9. (Anglice)
- Foster, B. R. 1995. From Distant Days: Myths, Tales and Poetry of Ancient Mesopotamia. Bethesda. ISBN 1-883053-09-9. (Anglice)
- Foster, B. R. 1996. Before the Muses: An Anthology of Akkadian Literature. Vol. 2, ed. 2a. Bethesda. ISBN 1-883053-76-5. (Anglice)
- Hallo, G. W., et G. K. Simpson. 1997. The Ancient Near East: A History. Ed. 2a. Holt Rinehart and Winston. ISBN 0-15-503819-2. (Anglice)
- Kuhrt, A. 1995. The Ancient Near East c. 3000-330 BC. Routledge History of the Ancient World. Londinii: Routledge. ISBN 0-415-16763-9 (Anglice)
- Sasson, I. 1995. The Civilizations of the Ancient Near East. Novi Eboraci. (Anglice)
- Van de Mieroop, M. 2006. History of the Ancient Near East: Ca. 3000-323 B.C. Ed. 2a. Oxoniae: Blackwell Publishers. ISBN 1-4051-4911-6. (Anglice)