Pactio Briand-Kellogg
Pactio Briand-Kellogg,[1] seu Pactio Lutetiae,[2] pleniter "Pactio generalis ad bellum instrumentum consilii nationis renuntiandum"[3] est pactio inter gentes ad bellum invasionis vel lucri pro domo civitatum prohibendum et dissensiones inter civitates more pace solvandum quae decreta Conferentia Societatum Civitatum in Lutetia die 27 Augusti 1928 post Primum bellum mundanum et in potentia ivit die 24 Iulii 1929. Nomen pactionis Aristidem Briand et Franciscum Billings Kellogg commemorat qui formationem pactionis effecerunt.
.jpg)
Ab origine, hanc Pactionem quindecim civitates ratam habebant, quod sunt Belgium, CFA, Canada, Czechoslovakia, Francia, Germania, Italia, Regnum Britanniarum, Australia, Africa Australis, Hibernia, Iaponia, India, Nova Zelandia, et Polonia.[4] Deinde adhuc anno 1934, 63 civitates hanc rata habent.
At quod bellum ut "defensio sui" non prohibentur sine limitatione et potentia inter gentes ad observationem Pactionis spondium afuit, hae Pactio Secundum bellum mundanum non prohibere poest. Temen clausula Pactionis origo Chartae Consociationis Nationum quae bella vel usum militiaerum lucri pro domo, solutionis res politicae, invasionis, violationis integritatis territorii.[5]
Notae
recensere- ↑ Anglice Kellogg-Briand Pact, Francogallice Pacte Briand-Kellogg.
- ↑ Anglice Pact of Paris, Francogallice Pacte de Paris.
- ↑ Anglice General Treaty for Renunciation of War as an Instrument of National Policy, Francogallice Traité général de renonciation à la guerre comme instrument de politique nationale.
- ↑ Pactio Briand-Kellogg (Texus Anglicus apud Universitatem Yalensis)
- ↑ Charta Consociationis Nationum, Articulus 3, sectio 4
Nexus interni