Vicipaedia

Pacifismus

(Redirectum de Pacifista)

Pacifismus (a verbo pacis) sensu latissimo est habitus ethica, qui bellum ratione stabili firmaque abnuit atque appetit, ut et bella vitentur et pax sive pacis conditiones parentur. Forma pacifismi severa omnem vim respuens Non-violentiam insistit.[2].

Notum signum pacis, initio insigne eorum, qui in Britanniarum Regno armis nuclearibus abolendis operam dederunt (Campaign for Nuclear Disarmament), anno 1958 a Gerardo Holtom descriptum[1]

Pacifismus, quatenus de disciplina vel motu politico agitur, non nisi tempore moderno terris in occidentalibus invenitur.[3] Sunt complures variantes, quare complures definitiones ortae sunt. His diebus belli reiectio vel officii militiae reiectio e conscientia minimus variarum pacifismi positionum denominator habetur (contra bellum vel anti-war-ism). [4]

Notio

recensere

Notio pacifismi saeculo 20 ineunte a motu pacifistarum instituta est.[5] Notio a substantivo pax et verbo facere deductum est. In lingua Latina sunt alia composita horum verborum sicut pacificus aut pacificare.[6]. Verbum novatum Pacifismus saeculo 19 formatum est, cum post Res novas Francicas una cum emancipatione civium in Europa et in USA motus pacifistarum ortus est.

Auctor sive primus homo notus, qui verbo usus est, J. B. Richard de Radonvilliers, Francicus, habetur,[7] qui notionem anno 1846 definire studuit: Système de pacification, de paix; tout de qui tend à établir, à maintenir la paix. ("Systema pacificationis, pacis; omnia, quae pacem condere ac conservare student".)[8] Verbum novatum tum autem non generaliter acceptum est. Alia verba sicut amis de la paix ("amici pacis") aut Friedensbewegung ("motus pacis") praevalebant. Etiam verba Föderalisten ("foederalistae") aut Internationalisten ("Internationalistae") in usu erant. Demum ab anno 1901 notio Pacifismi ab omnibus accepta est. In commentatione diei 15 Augusti 1901 in diario Belgico L’Indépendance Belge Aemilius Arnaud, notarius Francicus et praeses „Ligue internationale de la Paix et de la Liberté“, hanc notionem utendam esse postulavit his verbis confirmans: Nous ne sommes pas seulement des „pacifiques“, nous ne sommes pas seulement des „pacifiants“, nous ne sommes pas seulement des „pacificateurs“. Nous sommes le tout à la fois, et autre choses encore: nous sommes, en un mot, des Pacifistes ("Non solum pacifici, non solum pacificantes, non solum pacificatores sumus. Quivis horum simul sumus, hos autem superamus: Ut uno verbo utar, pacifistae sumus").[9] Notione omnes operae ac labores signficandi erant, quibus viae pacificae et vi carentes ad controversia inter gentes solvenda propagarentur et in fine pax iustitia iuribusque fulta constitueretur.[10] Iam paucis hebdomadis post in decimo conventu mundiali Glasgoviae diebus 10. - 13. Septembris 1901 habito notia nova a gentiliciis societatibus pacis suscepta est. Plures erant causae: Omnes motus pacifistarum factiones simpliciter comprehendi potuerunt; notio intellectu ac memoratu facilis erat; quod verbum novum omnibus in linguis adhiberi potuit, motui internationali aptissimum videbatur.[11]

 
Alfredus Hermannus Fried notionem Pacifismi in Germania propagavit.

Notae

recensere
  1. ↑ World's best-known protest symbol turns 50
  2. ↑ Barbara Bleisch, Jean-Daniel Strub (ed.): Pazifismus. Ideengeschichte, Theorie und Praxis. Bernae 2006, p. 15.
  3. ↑ Gertrud Brücher: Pazifismus als Diskurs. Aquis Mattiacis 2008, p. 7.
  4. ↑ Vide: Jenny Teichmann: Pacifism and the Just War. Oxoniae 1986, p. 1f.
  5. ↑ Thomas Kater: Gegen den Krieg – Für welchen Frieden? Philosophie und Pazifismus im 20. Jahrhundert.] In: Barbara Bleisch, Jean-Daniel Strub (ed.): Pazifismus. Ideengeschichte, Theorie und Praxis. Bernae 2006, p. 90.
  6. ↑ Vide Mt 5,9: beati pacifici quoniam filii Dei vocabuntur.
  7. ↑ Vide: K. Röttgers: Pazifismus. In: Historisches Wörterbuch der Philosophie. Vol. 7. Darmstadii 1989, p. 218–229, ibi p. 218.
  8. ↑ J. B. Richard de Radonvilliers: Enrichissement de la langue française; dictionnaire des mots nouveaux. 2. ed. Parisiis 1845, p. 446.
  9. ↑ Émile Arnaud: Le Pacifisme. In: L’Indépendance Belge, die 15 Augusti 1901
  10. ↑ Karl Holl: Pazifismus. In: Otto Brunner (Hrsg.): Geschichtliche Grundbegriffe. Historisches Lexikon zur politisch-sozialen Sprache in Deutschland. Vol. 4. Stuttgardiae 1978, p. 767–787, ibi p. 768.
  11. ↑ Karl Holl: Pazifismus in Deutschland, Francofurti 1988, p. 70

Nexus interni


Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Pacifismus&oldid=3784071"