Memoria

Olin Levi Warner, Memoria (1896). Apud Bibliothecam Senatus Thomae Jefferson Aedificium, Vasingtoniae
Memoria stricto sensu est corporis facultas datorum compondendorum, retinendorum, et dein recuperandorum ac adhibendorum. Hac appellatione etiam nominant corporum actiones non sentientium quae sentientium usus simulant.
Index
In antiquitateRecensere
Romanis memoria fuit pars oratoriae maximi momenti. Et Quintilianus et Cicero de memoria et eius quoad pertinet ad oratoriam utilitate in operibus suis scripserunt. Quintilianus in suo Instititione Oratoria dividit omnem oratoriam in partes quinque: inventionem, dispositionem, elocutionem, memoriam, pronuntiationem.[1]
Memoriae generaRecensere
Memoria ipsa divisa est in tres partes, quae inter se differunt. Vulgo tenentur esse sensus memoria, memoria brevis, et memoria dura.
Nexus interni
NotaeRecensere
- ↑ Quintiliani Institutiones apud http://www.thelatinlibrary.com.