Linguae Indicae
Situs: Asia Meridionalis
Status: divisio linguarum Indoiranicarum e familia Indoeuropaea
Divisiones:
vide textum
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familia Linguarum Indicarum[1] sive Indoaryanarum est una inter divisiones familiae Indoeuropaeae; cum divisionibus Iranica et Nuristana subfamiliam Indoiranicam comprehendit. Haec linguae natae sunt in finibus civitatum hodiernarum Indiae septentrionalis, Pakistaniae, Bangladesiae, sed in migrationibus temporis nostri locutores linguarum Indicarum per totam orbem terrarum sparguntur.

Index linguarum IndicarumRecensere

Lingua PalaeoindicaRecensere

Linguae MedioindicaeRecensere

 
Regio linguistica Hindi sicut apud Masica (1991) evolvitur
 
Linguae Indicae omnes (Tzigana excepta) sicut in catalogo Ethnologue dividuntur

Linguae NeoindicaeRecensere

Nexus interni

NotaeRecensere

  1. Olim "linguae Hindusthanicae" seu "Sanscriticae": vide Christianus Lassen, Institutiones linguae Pracriticae (Bonnae, 1837) (Textus apud Google Books) appendix p. 12 ff.
  2. "Lingua Pracritica": vide titulum: Christianus Lassen, Institutiones linguae Pracriticae (Bonnae, 1837) (Textus apud Google Books).

Nexus externiRecensere

BibliographiaRecensere

  • John Beames, A comparative grammar of the modern Aryan languages of India: to wit, Hindi, Panjabi, Sindhi, Gujarati, Marathi, Oriya, and Bangali. Londinii: Trübner, 1872-1879. 3 voll.
  • Colin P. Masica, The Indo-Aryan languages. Cambridge: Cambridge University Press, 1991. ISBN 978-0-521-29944-2 (fons principalis enumerationis)