Lingua Maithili
Lingua Maithili[2] (Maithilī) ad Linguas Indicas e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae pertinet. In gregibus dialectorum Hindi aut Bengalicarum olim numerata est, nunc potius linguarum Bihari. Est una inter 22 linguas schedulo enumeratas Indiae et lingua officialis civitatis Bihar Indiae. Ad partes septentrionales huius civitatis et in finibus adiacentibus Nepaliae adhibetur.
Lingua Maithili मैथिली | |
---|---|
Taxinomia | Lingua Neoindica e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae |
Locutores | 34 700 000[1] |
Sigla | 1 bh, 2 mai, 3 mai |
Status publicus | |
Officialis | India |
Privata | Nepalia |
Litterae | Litterae Maithili |
Scriptura | Devanagari; olim Mithilaksar et Kaithi |
Procuratio | |
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictaeLocutores linguarum Indicarum: Maithili hic nomine "Bihari" depingitur |
Georgius Grierson, nominis Maithilī primus inventor,[3] ex appellatione regni antiqui vel potius mythici Mithilā in eadem regione reperiendi derivavit. Populus huius regionis ante duo milia annorum lingua Pracritica Magadhi usus est; postea recognoscitur lingua litteraria mediaevalis Avahattha, ex elementis Apabhramsa et Maithili composita. Litterae Maithili a saeculo XIII seu XIV incipiunt; eo aevo compositum est opus lexicographicum bilingue Varṇaratnākara, auctore Jyotirīśvara Ṭhākura, qui et ludum scaenicum Sanscrite conscripsit. Olim scriptura Mithilaksar ad linguam Maithili scribendam adhibita est, interdum et Kaithi; hodie autem fere omnes scriptura Devanagari utuntur.
Notae
recensere- ↑ Ethnologue (anno 2000/2001)
- ↑ Christianus Lassen, Institutiones linguae Pracriticae (Bonnae, 1837) (Textus apud Google Books) app. pp. 19-20
- ↑ Grierson (1881-1882)
Nexus externi
recensereBibliographia
recensere- "Maithili" in Andrew Dalby, Dictionary of Languages (ed. recensa: Londinii: Bloomsbury, 2004. ISBN 0747576831) p. 383
- G. A. Grierson, An Introduction to the Maithilī Language of North Bihār. 1881-1882