Gorgias est philosophicum Platonis opus de arte rhetorica, sophistis atque iustitia.

Personae recensere

Epitoma recensere

Socrates primum loquitur more dialectico cum Polo et Gorgia, in quo artem rhetoriam quae res bene loquenda et saepe false esse, non vera philosophia conclusit. Deinde dialectica cum Callicle, qui dixit ut hominem cum potestate ius superiorius quam homines vulnerabiles sit, apud ius naturale. At Socrates opposuit, ut "non sola a lege sed a natura, maleficentia dare sceleratior est quam haec subicere, et aequalitatem tenere est iustitia."[1] deinde dixit "quis vitam non est mortem, et mortem vitam"[2] apud Euripides et "corpus est sepulcrum nostrum."[3] Et post mortem anima iusta in paradisum et iniusta in infernum sicut Tartarus et Sisyphus mitti a iudicibus, Minos, Rhadamanthys et Aeacus, more eschatologiae cum verbo in "Odyssea" Homeri "sceptrum aurarium" quod Minos tenet [4]affirmavit.

Bibliographia recensere

  • Michael Erler et al. (ed.), Gorgias - Menon. Selected Papers from the Seventh Symposium Platonicum, Academia-Verlag, Sankt Augustin 2007 (International Plato Studies 25).
  • Ivan M. Linforth, Soul and Sieve in Plato's Gorgias, University of California Press, Berkeleiae 1944 (University of California Publications in Classical Philology).
  • André Rivier, Les horizons métaphysiques du "Gorgias" de Platon, Lausannae 1948.
  • Devin Stauffer, The Unity of Plato's Gorgias. Rhetoric, Justice, and the Philosophic Life, Cambridge University Press, Cantabrigiae 2006.

Notae recensere

  1. ου νομω αρα μονον εστιν αίσχιον το αδικειν του αδικεισθαι, ουδε δικαιον το ίσον εχειν, αλλα και φυσει.(489, a-b)
  2. τις δοδεν, ει το ζην μεν εστι καταθανειν, το καταθαωειν δε ζην(492, e)
  3. το μεν σομα εστιν υμιν σημα.(493, a)
  4. χρυσευον ακηπτρον εχοντα, θεμιστεευοντα νεκυσσιν, (526, d)

Nexus externi recensere

 

Haec stipula ad philosophiam spectat. Amplifica, si potes!