Temperantia sive discretio (Graece σωφροσύνη)[1] est una ex virtutibus cardinalibus. Hildegardis Bingensis dixit discretionem esse matrem omnium virtutum. Verbum Graecum σωφρονισμός etiam verbo sobrietatis Latine vertitur. Vide exempli gratia Ad Timotheum epistula II Pauli Apostoli: "non enim dedit nobis Deus Spiritum timoris sed virtutis et dilectionis et sobrietatis."

Haec commentatio nondum stipula est.

Oportet intra tres menses paginam corrigere. Etiam minimis paginis Vicipaedianis habendus est:

  • Titulus in primo exordio typis crassioribus repetitus
  • Comprehensio (200 vel plurium litterarum) quae rem apte describat
  • Nexus extra-Vicipaedianus (sive et fons bibliographicus) qui et titulum et rem ipsam satis corroboret
  • Nexus interni caerulei ex hac pagina et in hanc paginam ducentes; categoriae caeruleae (quibus absentibus formula {{Dubcat}} ponatur); pagina annexa apud Wikidata (aut formula {{Nexus interviciales absunt}})
  • Cetera hac encyclopaedia digna, velut descriptio (explicationes, historica, exempla); imago necnon titulus suffixus; ceteri nexus externi siqui utiles sint; bibliographia.
Imago Temperantiae in aes incisa saec. XVI

In philosophia, Plato in Charmides dialogo temperantiam tractavit.

Temperantia facit ut homo non sequatur omnes voluntates et instinctus sui, aequilibrium dans.

Bibliographia

recensere
  • Iustus Henrich Oldekop, Exercitatio Moralis De Temperantia, Typis Mulleri, Helmestadii 1653 Textus
  1. Quod Latine "salutis mens" signat etymologice.

Nexus interni