Domitia Longina (paulo ante 55 nata, mortua inter 126 et 140) fuit uxor imperatoris Domitiani atque Augusta appellata imperatrix Romanorum inter 81 et 96. Filia erat praeclari ducis militaris Cnaei Domitii Corbulonis et eius uxoris Cassiae Longinae. Historici antiqui eam accusarunt quod coniurationis marito fatalis conscia fuisset, quam accusationem nonnulli historici moderni reiciunt.

Domitianus et uxor Domitia in aureo.
 
Caput Domitiae Longinae in Museis Capitolinis.

Primum senatori Lucio Aelio Lamiae nupsit antequam circa 70 a Domitiano in matrimonium suum abduceretur. Qui anno 73 tum cum secundum consulatum gereret filium e Domitia tulit, Titum Flavium, qui decimo vitae anno praemature moriturus erat. Hic filius post mortem inter deos senatusconsulto relatus in nummis celebrabatur[1]. Mortuo suo naturali herede Domitianus anno 83 uxorem brevi repudiavit, amorem Paridis histrionis ei obiciens. Mox eam revocavit atque in illo matrimonio usque ad mortem perstitit quamquam heredem non habebat. Alii famosi rumores de Domitiae pudicitia circumferebantur e quibus Suetonius unum qui ad Titum, Domitiani fratrem, pertinebat memoravit[2]. Suetonius Domitiam inter conscios coniurationis contra maritum nominabat, Dio Cassius res etiam addebat quae miro modo cum Commodi caede ab Herodiano narrata congruebant, e quo nonnulli investigatores moderni diffidentiam conceperunt. Dio Cassius enim dicebat Domitiam pugillares in principis cubiculo invenisse in quibus scribebantur nomina eorum quos morte damnari volebat et rem iis qui morituri essent indicasse. Qui tunc Domitianum interficere constituerunt.

  1. Denarius in Museo Britannico
  2. Titus 10. Cf Dio Cassius 66.26.

Plura legere si cupis

recensere

Nexus externi

recensere