Colores
niger
ater
furvus
canus
albus
candidus
ruber
flavus
viridis
caeruleus
violaceus

Color est proprietas perceptionis oculorum, quae in hominibus ad categorias rubram, viridem, caeruleam, et alias appellatas spectat. Notio coloris ex spectro lucis (distributione potestatis lucis contra longitudinem undarum plerumque inter 400 nm et 700 nm) deducitur.

Fontes recensere

De nominibus colorum Latinis Antonius Thylesius Consentinus librum composuit.

Binomina specierum biologica multas definitiones coloris continent, quae interdum systhematice describuntur[1].

Notae recensere

  1. Gulielmi T. Stearn Botanical Latin: History, Grammar, Syntax, Terminology and Vocabulary, ed. 3a. Londinii, 1983, p. 410-420; Ioannis Lindley An Introduction to Botany, vol. II, Londinii 1848, p. 371 (Textus apud Google Books); M. Kirpicznikov et N. Zabinkova, Lexicon Rossico-Latinum in usum botanicorum, Leninopoli 1977, s.v. sub nominibbus colorum.

Colores spectri lucis visibiles recensere

color intervallum longitudinis undae intervallum frequentiae
ruber ~ 625–740 nm ~ 480–405 THz
fulvus vel aurantius ~ 590–625 nm ~ 510–480 THz
flavus vel luteus ~ 565–590 nm ~ 530–510 THz
viridis ~ 500–565 nm ~ 600–530 THz
caeruleus vel cyaneus ~ 485–500 nm ~ 620–600 THz
indigoticus vel caeruleus Berolinensis ~ 440–485 nm ~ 680–620 THz
violaceus vel purpureus ~ 380–440 nm ~ 790–680 THz

Nexus interni recensere

 
Totum spectrum aspectabile.

Bibliographia recensere

Nexus externi recensere

Exempla colorum recensere

Colores Latini: series paginarum brevium