Variola

Vide etiam paginam fere homonymam: Variola (Serranidae).

Variola fuit quadragenarius morbus contagiosus hominis et animalium. Fons est virus quod praecipue per aerem transmittitur. Tempestas incubationalis a quinque ad septemdecim, media habita ratione quattuordecim dies est. Variola hominis aut variola vera magnae contagionis nota est, ab alta temperatura (ad 40 C), dolore capitis, dolore ossis sacri regionis et nausea oritur. Diei tertii fine impetigo apparet. Morbus per 35-45 dies tenet. Est etiam variola nigra vel variola haemorrhagica cum eruptionibus sanguinis et magnae mortalitatem atque varioloeidos. Variola vera, iam Aegypto Romaque antiquis et Europa mediaevali nota, nunc per vaccinationem cavetur ab Eduardo Iennero anno 1796 et antivariolario gamma-globulino sanatur. Anno die 8 Maii 1980 Organisatio Sanitatis Curae Mundana morbum in natura eradicavit.

Imago minio^? picta in Bibliis Toggenburgensibus (Helvetia) anno 1411.

Praeclarae victimae variolae

• Ioannes Georgius IV Saxoniae
• Ferdinandus IV, imperator Sacri Romani Imperii
• Ludovicus I (rex Hispaniae)
• Iosephus I, imperator Sacri Romani Imperii
• Ludovicus XV, rex Franciae
• Maximilianus I Iosephus, rex Bavariae
• Kōmei, imperator Iaponiae

Bibliographia

• Arnaudov, G. D. 1964. Terminologia medica polyglotta: Latinum-Bulgarski-Russkij-English-Français-Deutsch. Sophiae: Editio medicina et physcultura.

Nexus interni

• Boa (morbus)
• Regia expeditio philanthropica vaccinationis

Nexus externi

• Ioannes Bapt. Burserius: de variolis (Anglice)