Stephanus (primus martyr)

Stephanus (Graece: Πρωτομάρτυς Στέφανος, Hebraice: סטפנוס הקדוש ; natus circa annum 1; mortuus circa annum 38) in Novo Testamento est diaconus primae communitatis Christianae Hierosolymitanae. Protomartyr, id est primus martyr Christianus habetur.

Stephanus (primus martyr)

Res apud Vicidata repertae:

Stephanus (primus martyr): imago

Nativitas: 1 CE; Graecia
Obitus: 36 CE; Hierosolyma
Patria: Iudaea

Memoria

Sepultura: Basilica Sancti Laurentii extra muros
thaumaturgus, Sanctus, Sanctus (feriae die 26 Decembris, 27 Decembris, 3 Augusti)

Sanctus Stephanus. Opus Ioannis Memling, circa annum 1480 factum.

Vindobonae, ecclesia cathedralis S. Stephani

Vita

Stephanus (Graece 'corona'), vir plenus fide et Spiritu Sancto, ne viduae in ministerio quotidiano neglegerentur, una cum aliis viris sex, ab Apostolis electus est, qui diaconi loco ecclesiae bona administraret. Scripturas novum in modum et persuadenter interpretatus a pluribus odium tulit; blasphemiae et legis violatae reus factus est. Antequam interficeretur, gloriam Dei et Iesum a dextris Patris conspicere meruit. A nonnullis osoribus damnatus, cum extra Hierosolymam lapidibus caederetur, non tantum carnificibus, quibus consentiebat Saulus, ignovit, sed etiam pro ipsis deprecatorem se praebuit ad Deum. Tunc iste vir nomine suo coronatus veram martyrii coronam primus arripuit Deo spiritum pie redditurus.

Die 26 Decembris memoria eius fit. Stephanus inter septem diaconos Hierosolymitanos fuit. Protomartyr appellatur quippe qui primus Christo confitendo mortem suscipere non horruerit. In principion autem festum die 2 Augusti postea autem die 6 Ianuarii, quo die reliquiae inventae sunt, celebratum erat. Denique autem mensis Decembris electus est ut dies natalis Christi corona Stephani porro ornaretur. Namque Christo incarnato portae paradisi Stephano insequenter patefactae sunt.

Reliquiarum et miraculorum historia

Iam Irenaeus et Tertullianus martyrium efferebant et Augustinus Hipponensis homicidii amnestiam laudavit. Reliquiae ex ecclesia Hagia Sion a Iuvenali episcopo in ipsum martyrii locum translatae sunt. Anno 438, cum Aelia Eudocia imperatrix Ierusalem peregrinationem fecisset, res plures Constantinopolim venerunt. Sancti manui, quae anno 428 Constantinopolim venerat, oratorium in palatio imperiali aedificatum est. Licinia Eudoxia, filia Theodosii II imperatoris, daemonibus stimulata atque excruciata sanari potuit eo momento quo reliquiae Romam venerunt. Lapis lapidationis mortifer Uzala (El Alia in Tunesia hodierna) secundum Augustinum miracula efficit; Anconae lapis in fundamentis Ecclesiae Sanctae Mariae in Platea iacet. Galla Placidia cultum in Ravennam et Ariminium portavit, episcopus Martinianus autem anno 431 Mediolanum antequam Bononiae et Veronae floreret. Romae autem primum fanum Stephano dedicatum a papa Simplicio consecratum est.

Patronatus

Anno 2003 episcopi Germanici a catholicis rogaverunt ut die Sancti Stephani pro christianis persecutionem patientibus orationes facerent. Protestantes in Virtembergia isto die pro martyribus hodiernis orant et preces fundunt.

Stephanus, cui in effigiebus lapides attribuuntur, patronus habetur urbium Romae, Bataviae, Beckum; equorum, stabulariorum, arigarum, sculptorum, murariorum, lignarum, sutorum, textorum; variis in morbis medendis intercedat et pro bona morte invocatur. Insuper Archiepicopatus Vindobonensis, ubi cathedralis Sancti Petri notissima invenitur, eum deprecatorem colit.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Sanctum Stephanum protomarytrem spectant.

• Ioachimus Schäfer: "Stephanus" - apud: Ökumenisches Heiligenlexikon
• Heike Hötzinger: "Stephanus" - apud: Das wissenschaftliche Bibellexikon im Internet, Stutgardiae 2006
• Pellicula brevis de traditionibus in festo Sancti Stephani servandis, loquitur atque explicat Manfredus Becker-Huberti
• "Stephanus: Christlicher Visionär und Märtyrer" - apud: religion.orf.at, 26 Decembris 2024