Medorus

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Medorus^[1] (Italiane Medoro) est persona in Orlando furioso, carmine epico a Ludovico Ariosto scriptore Italico composito.

Biographia

Medorus et Angelica iuxta arbores. Pictura a Petro Liberi facta.

Medorus est iuvenis miles Saracenus, qui oculos nigros atque comam fulvam habet^[2]. Cloridanus commilito est, et ambo peditati in exercitu regis Dardinelli sunt. Mortuo autem Dardinello, Medorus et Cloridanus mittuntur ut eius cadaver insepeliendum recuperent, sed milites Christiani, rege Zerbino duce, perveniunt et pugnam committunt: milites Christiani vincitores proelio discendunt, et Cloridanum interficiunt.^[3] Medorus nunc vulneratus est, sed Angelica principissa Sericarum pervenit et eum invenit, domi quorundam pastorum curat, et amore Medori capitur. Deinde Angelica et Medorus, sepulta cadavera Dardinelli Cloridanique, in lignum arborum nomina eorum atque versus amoris Arabice incideunt: paulo post, Rolandus comes palatinus has incisuras invenit et insaniat quia ille Angelicam insane amat. Postea Medorus Angelicam uxorem ducit et cum ea in regno Sinarum redit.

Fortuna

Angelica et Medorus verba amorosa in ligno incideunt. Tabula ab Ioanne Baptista Bénard picta.

Anno 1720, Nicolaus Porpora compositor serenatam Angelica e Medoro^(en) e libello Petri Metastasii composuit. Carolus Broschi (Farinelli) castratus curriculum suum ex hac serenatam coepit. Anno 1730, Il Medoro^(it), tragoedia ab Ioanne Delphinio^(it) anno ignoto scripta, edita est. Anno 1733, Georgius Fridericus Handelius compositor Orlando operam seriam creavit, et Francisca Bertolli^(it) personam Medori en travesti tractavit cum primum opera acta esset. Medoro etiam persona Angelica e Medoro operae Caroli Henrici Graun est. Varii scriptores Hispanici, exempli gratia Ludovicus de Góngora et Lupus de Vega, libros de Angelica et Medoro scripserunt, et varii pictores aetate baroca tabulas de amoribus Angelicae Medorique pinxerunt.

Notae

↑ De nomine latino vide versionem latinam carminis epici.
↑ "Occhi avea neri; e chioma crespa d'oro" (oculos nigros et auream comam crispam habebat), Ludovicus Ariostus, Orlando furioso, 18, 165.
↑ Ariostus materiam ex historia Nisi et Euryali in Aeneide sic repetit.

Bibliographia

Cavallo, Jo Ann, The World Beyond Europe in the Romance Epics of Boiardo and Ariosto, University of Toronto Press, 2013.
Croce, Benedetto, Ariosto, Adelphi Edizioni, Mediolani, 1991.
Rajna, Pio, Le fonti dell'Orlando furioso, Sansoni, Florentiae, 1876.
Zatti, Sergio, Il Furioso fra epos e romanzo, Pacini Fazzi, Luccae, 1990.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Medorum spectant.

[1] De nomine latino vide versionem latinam carminis epici.

[2] "Occhi avea neri; e chioma crespa d'oro" (oculos nigros et auream comam crispam habebat), Ludovicus Ariostus, Orlando furioso, 18, 165.

[3] Ariostus materiam ex historia Nisi et Euryali in Aeneide sic repetit.

[1]

[2]

[3]