Magni duces Volodimiriae
Magni duces Volodimiriae[1] fuere duces supremi Rutheniae Septentrio-Orientalis. Index illorum, hic data, periodum a separatione Ducatus Rostoviae et Susdaliae a Kiovia (circa annum 1113) ad annexionem Magni Ducatus Volodimiriae a Ducatu Moscoviae (ad annum 1389).
Testamento Iaroslai Sapienti Rostovia cum urbibus aliis Rutheniae (Russiae, sensu antiquo) Septentrio-Orientalis facta est possessio filii Iaroslai, Vsevolodi, ubi ille procuratores allegabat. Separatio Ducatus Rostoviensis tempore regiminis Georgii Longimani accidit. Anno 1125 caput ducatus Susdaliam, et anno 1155 Volodimiriam motum est. | ||||
Duces Rostoviae et Susdaliae | ||||
Nomen |
Imago |
Anni vitae |
Anni regiminis |
Solia alia |
---|---|---|---|---|
Georgius Vladimiri filius Longimanus | ?—1157 | 1113—1157 | Magnus dux Kioviensis, 1149—1151 et 1155—1157 | |
Andreas Georgii filius Bogolubensis | circa 1111—1174 | 1157—1174 | ||
Anno 1169 Andreas Bogolubensis Kiovia potitus et magnum ducem agnitus est, sed possessiones suas throno Kioviensi non dereliquit (contra atque ante fuerat). Ab eo tempore Ruthenia Septentrio-Orientalis, metropolim habens Volodimiriam, statum ducatus magni recepit et una e quattuor terris valentissimis Ruthenicis facta est. Post invasionem Mongolorum duces Volodimirienses Iaroslaus Vsevolodi filius (1243) et filius eius Alexander Nevensis (1249) in Orda Aurea recogniti sunt ut Rutheniae seniores, hanc ob rem Volodimiria facta est caput formalis terrarum Ruthenicarum. Initio saeculi quarti-decimi magni duces Volodimiriae additione "totius Russiae (Rutheniae)" in titulo suo uti inceperunt. |
Magni duces Volodimiriae | ||||
Nomen |
Imago |
Anni vitae |
Anni regiminis |
Solia alia |
---|---|---|---|---|
Iaropolcus Rostislai filius | ? — post 1196 | 1174—1175 | ||
Michael Georgii filius | ? — 1176 | 1175—1176 | ||
Vsevolodus Georgii filius Nidus Magnus | 1154—1212 | 1176—1212 | Magnus dux Kioviensis, 1173 | |
Georgius Vsevolodi filius | 1188—1238 | 1212—1216 | ||
Constantinus Vsevolodi filius | 1186—1218 | 1216—1218 | Dux Novogardiensis, 1205—1207 | |
Georgius Vsevolodi filius (denuo) | 1218—1238 | |||
Iaroslaus Vsevolodi filius | 1191—1246 | 1238—1246 | Dux Pereaslaviensis, 1201—1206
Dux Resaniensis, 1208 Dux Novogardiensis, 1215—1216, 1222—1223, 1226—1229 et 1231—1236 | |
Sventoslaus Vsevolodi filius | 1196—1252 | 1246—1248 | Dux Novogardiensis, 1200—1205 et 1207—1210 | |
Michael Iaroslai filius Fortis (Chorobrit) | fortasse 1229—1248 | 1248 | ||
Andreas Iaroslai filius | circa 1222—1264 | 1248—1252 | ||
Alexander Iaroslai filius Nevensis | 1221—1263 | 1252—1263 | Dux Novogardiensis, 1236—1240, 1241—1252 et 1257—1263 | |
Alexander Nevensis fuit dux ultimus, ipse Volodimiriae regent. Post mortem eius Ruthenia Septentrio-Orientalis in ducatus sesquidecem discessa est. Cum unus e ducibus mandato Ordae Aureae territorium Magni Ducatus Volodimiriensis proprium obtinebat, Volodimiriae caerimoniam ascensionis suae ad solium magni ducis perfiebat, sed in ducatu suo hereditario vivere manebat. Quia territorium Magni Ducatus Volodimiriae satis ampla manebat, possessor eius non solum principatum formalem, sed etiam praevalentiam fortitudinis veram contra ducos alios habebat. |