Linguae Indoeuropaeae

Linguae Indoeuropaeae (quarum circa 443 linguas et dialectos notas) sunt magna familia linguarum, quae a triciens miliens centena milia hominum comprehenduntur. Linguae huius familiae a principio in Europa Orientali Asiaque Media adhibebantur, sed hodie per omnem orbem terrarum. In hac familia Anglicam linguam, Hispanicam, Russicam, linguam Hindi, Lusitanam, Francogallicam et Theodiscam invenimus inter eos sermones quibus centiens centena milia hominum, vel plures, utuntur.

Linguae Indoeuropaeae
Situs:	Europa, Asia occidentalis et undique
Status:	familia diu recognita, late dispersa.
Divisiones:	lingua Albanica cum Balcanicis antiquis linguae Anatolicae lingua Armenica linguae Baltoslavicae (unde Balticae et Slavicae) linguae Celticae linguae Germanicae lingua Graeca linguae Indoiranicae (unde Indicae et Iranicae) linguae Italicae (unde Romanicae) linguae Tocharicae
ISO 639-2:	`ine`
Familiae linguisticae coloribus Vicipaediae pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Origo communis harum linguarum a Gulielmo Jones primo proposita est, qui similitudines inter linguas antiquissimas huius aetatis, nempe Latinam, Graecam, Sanscritam, et Persicam, observavit. His linguis perspicue comparatis, Franciscus Bopp Jonesio adsensus est. Saeculo XIX haec familia saepe linguae Indogermanicae vocabatur; conexione tamen plerarumque linguarum Europaearum cognita, nomen familiae in linguas Indoeuropaeas mutatum est.

Quod hae linguae certas et systematicas inter se similitudines praebent, philologi facile eas putaverunt originem communem habere; comparatis verbis, structuris, vocabulis, origo definiri potest, quae lingua Protoindoeuropaea vocatur. Nondum consentiunt philologi et historici, ubi patria originalis sita sit, cuius incolae lingua Protoindoeuropaea locuti sint: saepius aut in Armenia aut Asia Minore aut in regionibus circum Pontum Euxinum fuisse putatur.

Subdivisiones (vel: rami) familiae sunt:

Nonnulli glottologi Protoindoeuropaeam linguam dicunt originem e lingua Nostratica trahere et ideo cognatione quadam cum aliis linguarum familiis conciliatam esse, nempe cum linguis Caucasicis, Altaicis, Uralicis, Dravidicis et Afrasiaticis. De hac theoria discrepat theoria linguae Eurasiaticae a Iosepho H. Greenberg proposita.

Pleraeque linguae Europaeae ad familiam Indoeuropaeam pertinent; sunt tamen aliae. Familiae Uralicae attribuuntur lingua Hungarica, Estonica, Finnica et Samica. Etiam linguae Caucasicae minime Indoeuropaeae sunt. Lingua Vasconica cum nulla alia lingua cognata est. Lingua Melittica Semitica est e familia Afrasiatica; lingua Turca est Turcica e familia Altaica.

Bibliographia

Carl Darling Buck, A Dictionary of Selected Synonyms in the Principal Indo-European Languages: A contribution to the history of ideas. 2a ed. Sicagi: University of Chicago Press, 1988. ISBN 0226079376
Paul Friedrich, Proto-Indo-European Trees: The arboreal system of a prehistoric people. Sicagi: University of Chicago Press, 1970
Jadranka Gvozdanović, ed., Indo-European numerals. Berolini: Mouton De Gruyter, 1992
Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. 3 voll. Bernae: Francke, 1959-1969 Vol. 1 2 3 apud Internet Archive
Calvert Watkins, The American Heritage dictionary of Indo-European roots. 2a ed. Novi Eboraci: Houghton Mifflin, 2000. ISBN 0 395 98610 9 recensio interretialis

Nexus interni

Nexus externi

Indo-European Lexicon apud University of Texas at Austin Linguistics Research Center