Lingua Lusitana

Lingua Lusitana português
IPA:	[ puɾtu'geʃ ~ poɾtu'ges ]
Taxinomia:	Linguae Indoeuropaeae Linguae Romanicae Linguae Romanicae occidentales Linguae Gallaico-Lusitanae Lingua Lusitana
Locutores:	230 000 000 – 290 000 000
Sigla:	1 pt, 2 por, 3 por
Status publicus
Officialis	Portugallia, Angolia, Brasilia, Guinea Bissaviensis, Insulae Sancti Thomae et Principis, Macaum, Mozambicum, Promontorium Viride, Timoria Orientalis, necnon Unio Europaea
Privata	permultae civitates
Litterae:
Scriptura:	Latina
Procuratio:	Institutum Internationale de Lingua Portugallica (IILP) Communitas de Patriis Linguae Portugallicae (CPLP)

Lingua Lusitana^[1]^[2]^[3] seu Lusitanica,^[4] sive Portugallica,^[5] est lingua Indoeuropaea familiae Romanicae subiuncta. "Extremus flos Latii, incultus pulcherque" appellatur in "Lingua Lusitana," poemate Olavi Bilac (1865–1918), Brasiliensis Parnassisticae scholae poetae.

LociRecensere

Homines lingua Lusitana non modo Lusitanorum loquuntur, sed hic sermo adhibetur etiam in America Australi (Brasilia) atque in quibusdam Africa Austrina partibus (sicut in Angolia, Mozambico, Guinea Bissaviensi) et Asiae (Goa) nec non in Timoria Orientali atque in multis insulis et partibus orbis terrarum.

OrigoRecensere

Lingua Lusitana, quamquam inter linguas Romanicas numeratur, etiam linguis Gothica et Arabica adfecta est, nam primo Celtae in Lusitaniam invaserunt, postea Romani, denique Visigothi et Arabes.

De vocabularioRecensere

Lingua Lusitana multa vocabula Latina conservat.

De grammaticaRecensere

Declinatio et coniugatio in lingua Lusitana simpliciores sunt quam in Latina. Verborum ordo magni momenti est.

Salve, aurora! eia, refulge!
Eia, anima valles, montes!
Hymnos canta, o Philomela,
Hymnos jocundos, insontes!

Quam pura, quam pudibunda
Es tu, aurora formosa!
Diffunde odores suaves,
Divina, purpurea rosa!

Eia, surge, vivifica
Pendentes ramos, aurora!
Aureos fulgores emitte,
Pallidas messes colora!

Matutina aura, mitiga
Solares nimios ardores;
Inspira gratos Favonios,
Euros, Zephyros profectores.

Eoa, Tithonia Diva,
Fecundos campos decora,
Canoras aves excita
O serena, bella aurora!

Protege placidos somnos,
Inquietas mentes tempera,
Duras procellas dissipa,
Terras, flores refrigera!

Extingue umbrosa vapores,
O sol, o divina flamma!
Lucidas portas expande,
Tristes animos inflamma!

Salve, aurora! eia, refulge!
Eia, anima valles, montes!
Hymnos canta, o Philomela,
Hymnos jocundos, insontes!

Hi versus, qui legendi Lusitane et Latine erant et scripti sunt ab Antonio de Castro Lopes, magno Latinista et glottologo Brasiliensi (Urbe Fluminensi, 1827-1901), ostendunt consanguinitatem linguarum Lusitanae et Latinae. Castro Lopes verba nova varia Lusitane pariebat pervulgata in Brasilia, e.g. convescote (Anglice 'picnic', convivium subdiale) et cardápio (Francice 'menu', index escarum). Lingua Lusitana autem Emendatione Orthographica anni 1941 mutata expeditaque est.