Hippias

Hippias fuit sophista ex Elide in Peloponneso, qui exeunte saeculo quinto a.C.n. floruit et paene omnibus artibus scientiisque sui temporis excellere sese iactabat^[1]. Encyclopaedicus enim homo esse volebat. Olympicis ludis dissertationes de qualicumque re habebat^[2] atque adulescentes magno pretio erudiebat^[3]. Persona praecipua in duos dialogos Socraticos^(en) inducitur, Hippias minor et Hippias maior inscriptos. Apparet quoque in Platonico Protagora^[4] et in Xenophontis Memorabilibus^[5].

De persona Platonica

In Platonis operibus Hippias tamquam homo vanus, gloriosus, nimis sibi confidens describitur. Ita Hippias minor comoediae scaenae similior videtur. Nonne Olympiam quondam venisse sese gloriabatur nihil gerentem nisi quod sua manu fecissetː tam calceos quam tunicam, anulum, sigillum, zonam, pallium...?^[6] Non tantum arithmeticae^[7], geometriae^[8], astronomiae^[9] peritissimus iudicabatur sed de poesi^[10], rythmo, harmonia, grammatica libentissime disserebat atque mnemotechnica arte maxime gloriabatur^[11]. Dialecticae vero imperitus ostenditur siquidem cum Socrate compares.

De scriptis

Multa scripsit Hippias. Socrates apud Platonem ei tragoedias, epica poemata, orationes omnis generis ei tribuebat^[12]. E quibus unum fragmentum tantum exstat apud Clementem Alexandrinum^[13] et varii tituli ut catalogus Olympionicarum parva fide dignus^[14]. In mathematica quadratricis inventor fuisse traditur^[15] qua problema circuli quadraturae solvere conabatur atque angulum rectum in tres aequas partes dividebat. Nonnulli moderni indagatores eum unum e primis doxologiae scriptoribus fuisse credunt, qui opiniones priorum philosophorum recensuisset^[16]. Ita multa quae de Thale aut Heraclito apud Aristotelem legimus ad Hippian fortasse referenda essent.

Notae

↑ Plato 368.
↑ Plato 363c-364a.
↑ Apologia Socratis 19e.
↑ 337c-338b.
↑ IV.4.5-15.
↑ Plato 368b-c.
↑ Plato 366c-e
↑ ibid. 367d-e
↑ Ibid. 368a. Protagoras 315c.
↑ Protagoras 347a-b et Hippias minor passim.
↑ Plato 368b-e.
↑ Plato 368d.
↑ Stromata VI.15.
↑ Plutarchus, Vita Numae 1.5.
↑ Proclus, In Euclidem 272.3.
↑ A. Patzer 1986.

Fontes

Plato, Hippias minor et Hippias maior et Protagoras 315b-c, 318e et 337c-338b et Phaedrus 267b

Plura legere si cupis

Aldo Brancacci, "La Pensée politique d'Hippias", Méthexis, 2013: 23-38
J. Brunschwig, "Hippias d'Élis, philosophe-ambassadeur", in: K. Boudouris (ed.), The Sophistic Movement, 1984ː 269-276
Eugène Dupréel, Les Sophistes : Protagoras, Gorgias, Prodicus, Hippias (Bibliothèque scientifique, 14. Philosophie et Histoire), Novicastri, Editions du griffon, 1948 Recensio critica
Slobodan Dušanić, "Hippias the Elean: the revolutionary activities and political attitudes of a Sophist". Aevum, 2008ː 41–50
Arnaud Macé, "Les lieux de l’homme qui savait tout. Hippias et la topologie comparée des savoirs selon Platon" in Dialogues d'histoire ancienne 2023/Supplément27ː 415-431
Evelyne Méron, "Jugement d'un rhéteur, par un sophiste et par un philosophe. Le petit Hippias de Platon", Revue des Études Anciennes, 2000ː 379-392
Andreas Patzer, Der Sophist Hippias als Philosophiehistoriker. Alber, Freiburg und München 1986.
Eckart Schütrumpf, "Kosmopolitismus oder Panhellenismus? Zur Interpretation des Ausspruchs von Hippias in Platons Protagoras (337cff.)", Hermes, 1972: 5-29
Mario Untersteiner, I sofisti (secunda ed.), 1967 Recensio critica Recensio critica Francogallicae versionis
Bohdan Wisniewski, "Hippias d'Élis et Aristote", L'Antiquité Classique, 1959ː 80-97