Gastronomia Parisiensis, scilicet ars culinaria Lutetiae et regionis Insulae Franciae ab aevo medio in fontibus relata est. Michael Montanus anno 1588 Lutetiam "generositate mensae suae magnam" laudavit (grande en félicité de son assiette).[1] Recentius "urbem gulosissimam magnificissimamque Europae" (la ville la plus gourmande et la plus magnifique de l'Europe) et "urbem capitalem Imperii Gulae" (la capitale de l'Empire Gourmand) Grimod de la Reynière nuncupavit,[2] Andreas Bourguignon "centrum orbis terrarum gastronomicum" (centre gastronomique du monde) in Carte gastronomique de la France quam anno 1929 divulgavit.

Lutetia, Insula Franciae, Campania e Carte gastronomique de la France ab Andrea Bourguignon anno 1929 delineata

Etiamsi nihil de coquinis scripsit, Iulianus imperator, Lutetiae annis 350 morans, aquam, vites viniferas, ficos hac in urbe provenientes laudavit.[3] "Parisius" vel Lutetia ab Ioanne de Hauvilla, poeta saeculi XII, his verbis laudatur:

... mundi rosa, balsamus orbis,
Sidonis ornatu, sua mensis et sua potu,
Dives agris, fecunda mero, mansueta colonis,
Messe ferax ...[4]

Caseos saeculo XV Lutetiae venditatos Panthaleo de Conflentia descripsit:

Sed venio versus bonam et famosissimam civitatem Parisiensem, ad quam fere omnia bona confluunt ultra ea quae ibidem nascuntur, cum sit ad modum terrae promissionis(en) ... Parisius et in partibus circumstantibus casei de Bria excellentissimi habentur, nec immerito ... Patria tamen haec plana est et satis sicca, et ideo credo bonitatem pascuum et herbarum hoc facere.[5]

Bibliographia

recensere
Fontes antiquiores
Eruditio recentior

Nexus externi

recensere