Aricia (Latium)
Vide etiam paginam discretivam: Aricia (discretiva)
Aricia[1][2][3] (-ae, f.) (alia nomina: Aricinum Castellum[1]) (Italiane: Ariccia) est oppidum Italiae ac municipium, circiter 18 965 incolarum, in Regione Latio et in Urbe metropolitana Romae Capitis situm. Icolae Aricini[1] appellantur.
Aricia (Latium)Locus: 41°43′0″N 12°40′0″E
Numerus incolarum: 17 987
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis
Nomen officiale: Ariccia
Gestio
Geographia
Territoria finitima: Aprilia, Ardea, Lanuvium, Rocha de Papa, Albanum Latium, Gentianum, Nemus
Coniunctiones urbium
Tabula aut despectus
.svg)
Aricia est una de quatuordecim Castra Romana.
Insigne recensere
Geographia recensere
- Castra Romana (terra),
Historia recensere
In aetate Romana recensere
Aricia in monte Albano sita, sedecim milia a meridie Roma distabat. Nympha quaedam Aricia a poetis[4] postea ficta est, quae eponyma civitatis fieret. Plurimae fabulae huius generis nominum locorum rationem reddere solebant. Vetustissima vestigia moenium ibi reperta ad octavum vel septimum saeculum a.C.n. referuntur, circa idem tempus quo Roma condita fuisse traditur.
Antiquitus satis potens civitas in confoederatione Latina fuit Aricia (in qua quinto saeculo a.C.n. ineunte principatum habere visa est[5]). Nam templo et cultu communi Dianae nobilissima erat. Lacus (hodie lago di Nemi)[6] et nemus ibi Dianae consecrata erant : a multis comitibus dea cingebatur, a nymphis Camenis et Egeria, a Virbio, locali deo qui idem esse atque heros Graecus Hippolytus postea creditus est...[7] Quo omnes Latini deae colendae causa veniebant. Exeunte vero decimo nono saeculo ab archaeologis in fano Dianae Aricinae multa ex voto dona, alumni praecipue mammas sugentes aut mascula femineaque genitalia, effossa sunt, a quo apparet Dianam ibi fecunditatis deam fuisse et matronas, postquam voti potentes factae essent, ad gratias agendas ex omni Latio venisse. Per scriptores antiquos scimus tabellas gratias agentes ex arboribus dependisse et matronas Romanas faces ferentes iter usque ad venerandum lucum fecisse. Nec postquam Aricia parvum municipium imperii Romani factum est matronae Romanae hunc lucum frequentare desierunt : nam Ovidius[8] hoc templum iuvenibus commendat, tamquam ibi facile puellam amandam invenire possint. Ritus autem archaeos et saevos (novus sacerdos priorem necabat) mirabantur auctores antiqui : itaque nonnulli[9] putaverunt Dianam Tauricam (quae hostiis humanis placabatur) ab Oreste Colchis Ariciam transvectam esse. Tamen regibus adhuc imperantibus Romani praepotentiam suam in Societate Latina ostentaverunt, dum fanum commune Dianae in monte Aventino dedicant[10], quo Aricinam famam minuere cupiebant.
Anno 338 a.C.n. tandem simul cum ceteris civitatibus Latinis a Romanis victi sunt Aricini et libertatem quidem amiserunt, mox tamen civitate Romana donati sunt[11]. Abhinc Aricia municipium fuit in tribu Horatia ac prima statio in Via Appia apud sedecimum lapidem milliarium[12]. Aricia, ubi decuriones adlocutus erat, Romam redibat Publius Clodius Pulcher, cum a Milonianis anno 52 a.C.n. interfectus est.
Clari cives recensere
Nati recensere
- Atia, mater Augusti
Hic vixerunt recensere
Ecclesia Catholica Romana recensere
Fractiones, vici et loci in municipio recensere
Fractiones recensere
Municipia finitima recensere
- Albanum,
- Aprilia (LT),
- Ardea,
- Cynthianum,
- Lanuvium,
- Nemus Dianae,
- Rocha de Papa.
Nexus interni
- Latium (regio),
- Urbem metropolitanam Romae Capitis,
- Provinciam Romanam (provincia abrogata),
- Castra Romana (terra),
- Romam (urbs),
- Municipium Italiae.
Fontes antiqui. recensere
- Dionysius Halicarnassensis, libro quinto Antiquitatum Romanarum cap. 61
- Hyginus mythographus, Fabula 261
- Ovidius Metamorphoses XIV,331 ac XV 487-490, 539-551
- libro tertio Fastorum 261-275)
- Suetonius in Vita Caligulae capite 35.
- Vergilius libro septimo Aeneidis versibus 761-782
Nexus externi recensere
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ariciam spectant. |
Pinacotheca recensere
-
Collocatio finium municipii in Urbe metropolitana Romae Capitis. -
Pons Ariciae.
Notae recensere
- ↑ 1.0 1.1 1.2 J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3}
- ↑ Storia di Genzano con note e documenti (Google eBook) - Niccola RATTI, 1797 - 174 pagine
- ↑ Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).
- ↑ Vergilius Aeneis VII,780-782 unde Ioannes Racine Phaedrae suae personam duxit.
- ↑ Dion. Hal. V,61.
- ↑ "Speculum Dianae" dicebatur. Ovidius, Fasti III,263-264 :vallis Aricinae silva praecinctus opaca/ est lacus, antiqua religione sacer;. Vide etiam Statium Silvae III,1(55-60). Strabo, Geographica V.3.12
- ↑ Pausanias II.27.4
- ↑ Ars amatoria I,259-262. Confer etiam Propertius II,32 : 9-10.
- ↑ Hyginus 261 (vide etiam Ovidium : "Orestea Diana" vel "Scythica Diana"). Strabo, Geographica V.3.12
- ↑ Titus Livius I,45, regnante Servio Tullio
- ↑ Velleius Paterculus I,14
- ↑ Horatius, Sermones I,5.
 |