Æ

-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Æ aut æ Latine est ligatura, quae origine litteras "A" et "E" coniungit. In linguis Danica, Islandica, Norvegica et Faroica Æ usurpatur littera vocalis.

Scriptura Latina: series paginarum brevium

	Littera A
Abecedarium canonicum A • B • C • D • E • F • G • H • I / J • K • L • M • N • O • P • Q • R • S • T • U / V / W • X • Y • Z Litterae coniunctae et intercalares & • Ä • Å • Æ • Ç • Ħ • Ñ • Ö • Œ • Ü Abecedarium Latinum • Nomina litterarum abecedarii Latini

Coniunctiones Æ et æ

Tam in lingua Anglica vetere et in Medio Aevo Latine usurpatur. In Lingua Anglica adhunc æ usurpat ad scribenda aliquanta nomina, exempli gratia Encyclopædia, sed ab adventu computatri sua usura tendit ad abeundum. In praenomine Lætitia hic littera immortali Sergius Gainsbourg cantico Elaeudanla Téïtéïa reddetur : l, a, e dans l'a, t, i, t, i, a ; Francogallice 'æ' "e dans l'a" (e in a) dicitur.

In Lingua Latina antiqua adhibita non est littera (apparet enim in Lingua Latina antiqua Æ non erat dicta ut dicitur e, sed ut ai (lingua Graeca: ὁ Καῖσαρ)), littera in Neolatina tantum utuntur, quia littera nunc dicitur ut dicitur e neque ut dicitur ai.

Æ scribitur in HTML codice Æ vel æ par est Æ vel æ.

In claviatura Suecica AltGr + ä vel AltGr + Ä par est æ vel Æ.

Nexus interni

• Abecedarium
• Vocalis

Bibliographia

• Bringhurst, Robert. 2002. The Elements of Typographic Style. Vancuverii: Hartley & Marks. ISBN 0881792055.