121 Hermione

Vide etiam paginam discretivam: Hermione.

121 Hermione
Genus	Asteroides Cinguli Principalis Exterioris
Res orbitales epochae 4 Ianuarii 2010
Excentricitas	.1354994670946175
Axis semimaior	3.444972177207642 UA
perihelion	2.978180283040222 UA
aphelion	3.911764071375061 UA
Inclinatio orbitalis	7.59874294962591°
Longitudo nodi ascendentis	73.1769134115489°
Argumentum perihelii	297.8489142536168°
Anomalia media	55.67072029892515°
Periodus orbitalis	6.3942083071142 anni
Res physicae
Diameter	km
Massa	kg
Densitas media	g/cm3
Periodus rotationis	5 h 33.060005 m
Classis spectralis	Tholen: C, SMASS: Ch
Magnitudo absoluta	7.31
Albedo	0.0482
De recognitione
Primus repertor	I. C. Watson
Repertum	die 12 Maii 1872
Designationes aliae	1970 VE

121 Hermione, olim designatione 1970 VE agnitus, est asteroides systematis solaris nostri, asteroidibus Cinguli Principalis Exterioris attributus. Astronomis terrestribus magnitudinem absolutam 7.31 monstrat. Die 12 Maii 1872 ab Iacobo Craig Watson in Observatorio Detroiti versato repertus est. In mythologia Graeca Hermione, e qua asteroides appellatus est, fuit filia Menelai et Helenae.

Rerum orbitalium ratio epochae 4 Ianuarii 2010 constitit. Qua epocha 121 Hermione per dies 2335 circa solem movebatur. Axem orbitalem habebat unitatum astronomicarum 3.44 et eccentricitatem 0.14, distans igitur a sole quam minime unitatibus 2.98, quam maxime unitatibus 3.91. Inclinatio orbitalis 7.6° reperiebatur, anomalia media 55.67°.

Nexus externi

Data astronomica: "20000121" apud JPL Small-Body Database.

Haec commentatio, automatice praeparata, res astronomicas colligit excerptas e pagina [1] sitús Small-Body Database, quem elaboraverunt NASA et JPL apud Institutum Technologiae Californiense.