Saxum igneum (vel lapis igneus) est unum ex tribus praecipuis saxi generibus, quorum alia sunt saxa sedimentaria et metamorphica. Saxum igneum ex refrigeratione et solidificatione magmae vel lavae gignitur, cum vel sine crystallizatione, vel sub superficie telluris ut saxa intrusiva (plutonica) vel in superficie ut saxa extrusiva (vulcanica). Haec magma ex liquefactione aliqua ex parte saxorum exstantium in amiculo vel crusta planetae deduci potest. Liquefactio ab uno vel pluribus ex tribus rationibus plerumque efficitur: ex temperatura amplificata, pressura imminuta, vel mutatione compositionis. Petrologi plus quam 700 genera saxorum igneorum descripserunt, quorum plurima sub superficie cortice telluris genita sunt. Eis sunt proprietates variae, quae ab eorum compositione et modus generationis dependent.

Digitus humanus et granites (saxum igneum intrusivum) in Chennai Indiae expositum.
Saxum igneum extrusivum ex lava a montibus igniferis liberata fit.

Significatio geologica

recensere

Saxa ignea et metamorphica volumine sunt 90–95 centesimae superioris sedecim chiliometrorum crusta Telluris.[1]

 
Basaltes (saxum igneum extrusivum); vestigia coloris clari cursum fluxus lavae monstrant.

Nexus interni

 
Specimen gabbro texturam phaneriticum monstrat; Rock Creek Canyon, Serrae Nivatae orientalis, Californiae. Capsa atra est 2.0 centimetra longa.
  1. Prothero, Donald R.; Schwab, Fred (2004). Sedimentary geology: an introduction to sedimentary rocks and stratigraphy (2a ed.). Novi Eboraci: Freeman. p. 12. ISBN 978-0-7167-3905-0 .

Bibliographia

recensere
  • Le Maitre, R. W., ed. 2002. Igneous Rocks: A Classification and Glossary of Terms, Recommendations of the International Union of Geological Sciences, Subcommission of the Systematics of Igneous Rocks. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0-521-66215-X.

Nexus externi

recensere
  Vicimedia Communia plura habent quae ad saxum igneum spectant.